คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำระเงินตามเช็คที่จำเลยเป็นผู้สั่งจ่าย จำเลยขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณาศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระเงิน 60,000 บาท พร้อมทั้งดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงินดังกล่าว นับแต่วันที่ 2 พฤศจิกายน2528 จนกว่าจะชำระเงินให้โจทก์เสร็จ แต่จำเลยไม่ชำระ โจทก์ขอให้บังคับคดี ศาลชั้นต้นจึงออกหมายบังคับคดีตั้งจ่าศาลหรือรองจ่าศาลชั้นต้นเป็นเจ้าพนักงานบังคับคดี โจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดินโฉนดเลขที่ 29416 พร้อมสิ่งปลูกสร้างเพื่อบังคับชำระหนี้ตามคำพิพากษา

ระหว่างบังคับคดี ศาลชั้นต้นอนุญาตให้ผู้ร้องซึ่งเป็นเจ้าหนี้บุริมสิทธิได้รับชำระหนี้ก่อนเจ้าหนี้รายอื่น ต่อมาผู้ร้องยื่นคำร้องว่าโจทก์มิได้มาร้องขอต่อเจ้าพนักงานบังคับคดีให้ประกาศขายทอดตลาดทรัพย์ดังกล่าว จึงขอให้ศาลมีคำสั่งให้ผู้ร้องเข้าสวมสิทธิการบังคับคดีแก่จำเลย ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้เจ้าพนักงานบังคับคดีแจ้งให้โจทก์มาดำเนินการบังคับคดีต่อไป หากโจทก์ไม่มาดำเนินการบังคับคดีภายในเวลาที่เจ้าพนักงานบังคับคดีกำหนด ก็ให้ผู้ร้องดำเนินการบังคับคดีแทนโจทก์เจ้าพนักงานบังคับคดีเสนอรายงานต่อศาลว่า ได้แจ้งให้โจทก์มาดำเนินการบังคับคดีแล้วโดยให้มาแถลงต่อเจ้าพนักงานบังคับคดีภายในวันที่ 23 พฤษภาคม 2531 ปรากฏว่าโจทก์ไม่มาดำเนินการหรือมอบให้ผู้อื่นมาติดต่อแต่อย่างใด

คดีอยู่ระหว่างประกาศขายทอดตลาดทรัพย์ จำเลยยื่นคำร้องขอให้พิจารณาใหม่ ศาลชั้นต้นให้งดการขายทอดตลาดทรัพย์ไว้ต่อมาหลังจากศาลฎีกามีคำพิพากษาให้ยกคำร้องขอให้พิจารณาใหม่ของจำเลยแล้ว เจ้าพนักงานบังคับคดีจึงได้ประกาศขายทอดตลาดทรัพย์ดังกล่าวในวันที่ 16 มกราคม 2540

จำเลยยื่นคำร้องว่า ผู้ร้องไม่มีสิทธิบังคับคดีตามกฎหมายเจ้าพนักงานบังคับคดีประกาศขายทอดตลาดไม่ชอบ ขอให้งดการบังคับคดีศาลชั้นต้นมีคำสั่งยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับอุทธรณ์เพราะเป็นอุทธรณ์ที่ไม่เป็นสาระแก่คดีอันควรได้รับการวินิจฉัย

จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์ภาค 2 มีคำสั่งยกคำร้อง

จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นมีคำสั่งไม่รับฎีกา

จำเลยยื่นคำร้องอุทธรณ์คำสั่ง ศาลฎีกามีคำสั่งยกคำร้อง

จำเลยยื่นคำร้องว่า ศาลฎีกามิได้วินิจฉัยประเด็นที่จำเลยฎีกาซึ่งเป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชนอันคลาดเคลื่อนกับรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540มาตรา 6 จึงขอยื่นคำร้องเพื่อให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายดังกล่าว

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า กรณีไม่ต้องตามมาตรา 264 แห่งรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540 ยกคำร้อง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามคำร้องของจำเลยเป็นเพียงการกล่าวอ้างว่าศาลฎีกาไม่ได้วินิจฉัยประเด็นของคดีที่จำเลยฎีกาไว้ ซึ่งจำเลยเห็นว่าเป็นปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชนเท่านั้นมิใช่เป็นการโต้แย้งว่าบทบัญญัติแห่งกฎหมายใดขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญ จึงมิใช่กรณีที่ศาลจะต้องส่งความเห็นตามคำร้องของจำเลยเพื่อศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2540 มาตรา 264 ประกอบมาตรา 6 ที่ศาลล่างทั้งสองยกคำร้องของจำเลยนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา