โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นสามีของจำเลยที่ 2 จำเลยที่ 2ได้จดทะเบียนโอนที่ดินอันเป็นสินบริคณห์ให้แก่จำเลยที่ 1 โดยไม่ได้รับความยินยอมจากโจทก์และจำเลยที่ 1 ได้เอาที่ดินนั้นไปจำนองต่อบุคคลที่สาม โจทก์ได้บอกล้างนิติกรรมระหว่างจำเลยที่ 1 และที่ 2แล้ว ขอให้ศาลแสดงว่านิติกรรมดังกล่าวและการจำนองเป็นโมฆะ จำเลยทั้งสองต่อสู้ว่าจำเลยที่ 2 มิได้เป็นภรรยาของโจทก์จึงมีสิทธิจัดการทรัพย์สินของตนเองได้ และต่อสู้ประการอื่น ๆ อีก ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า คดีนี้เป็นคดีที่มีคำขอปลดเปลื้องทุกข์ที่อาจคำนวณเป็นราคาเงินได้ ให้เรียกค่าขึ้นศาลตามราคาที่ดินคือ500,000 บาท แล้วต่อมาได้พิพากษาให้โจทก์ชนะคดี จำเลยที่ 1 แต่ผู้เดียวอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยที่ 1 ฎีกาว่าคดีนี้เป็นคดีที่มีคำขอปลดเปลื้องทุกข์ที่ไม่อาจคำนวณเป็นเงินได้ ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยที่ 1 เองได้ให้การไว้ว่าที่ดินพิพาทมีราคา 500,000 บาท เพิ่งมาเกี่ยงเมื่อจำเลยแพ้คดีแล้ว คือในชั้นอุทธรณ์และฎีกานี้ และคดีอย่างนี้เป็นคดีพิพาทด้วยทรัพย์ ซึ่งกำหนดราคาเป็นเงินได้ ไม่ใช่คดีไม่มีทุนทรัพย์ พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา