โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ. 2518 มาตรา 4, 6, 13 ทวิ, 89, 116คืนธนบัตรของกลางแก่เจ้าของ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง คืนธนบัตรของกลางแก่เจ้าของ

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษากลับว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท พ.ศ. 2518มาตรา 4, 5, 13 ทวิ วรรคหนึ่ง, 89, 116 ให้ลงโทษจำคุก 5 ปีจำเลยให้การรับสารภาพชั้นจับกุมและสอบสวน มีเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้จำเลยหนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุกจำเลย 3 ปี 4 เดือน คืนธนบัตรที่ใช้ล่อซื้อแก่เจ้าของ

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยฎีกาว่า เจ้าพนักงานตำรวจผู้จับไม่มีอำนาจจับและเป็นการจับจำเลยในที่รโหฐานในเวลากลางคืนโดยไม่มีหมายค้นด้วย จึงไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น เห็นว่าจ่าสิบตำรวจสมพลและร้อยตำรวจเอกประเสริฐจับจำเลยได้ขณะที่จำเลยกำลังขายวัตถุออกฤทธิ์ให้แก่จ่าสิบตำรวจสมพล ถือว่าเป็นความผิดซึ่งหน้า ขณะนั้นธนบัตรที่ใช้ล่อซื้ออยู่ที่จำเลยและจำเลยดิ้นรนต่อสู้ ถ้าปล่อยให้เนิ่นช้ากว่าจะนำหมายจับและหมายค้นมาได้ จำเลยอาจหลบหนีและพยานหลักฐานอาจสูญหายจึงเป็นกรณีฉุกเฉินอย่างยิ่ง จ่าสิบตำรวจสมพลและร้อยตำรวจเอกประเสริฐ จึงมีอำนาจเข้าไปในบริเวณบ้านที่เกิดเหตุอันที่เป็นรโหฐานในเวลากลางคืนโดยไม่ต้องมีหมายค้นและมีอำนาจจับจำเลยซึ่งเป็นผู้กระทำความผิดได้โดยไม่ต้องมีหมายจับตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 80, 81ประกอบมาตรา 92(2) และมาตรา 96(2)

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา