ผู้ร้องยื่นคำร้องต่อศาลแรงงานกลางขออนุญาตเลิกจ้างผู้คัดค้านทั้งสิ้นซึ่งเป็นกรรมการลูกจ้างเนื่องจากปิดกิจการ ผู้คัดค้านทั้งสิ้นยื่นคำคัดค้าน

ในวันนัดไต่สวนผู้ร้องและผู้คัดค้านส่งเอกสารต่อศาลศาลแรงงานกลางเห็นว่าคดีพอวินิจฉัยได้แล้วจึงให้งดการไต่สวนแล้วมีคำสั่งอนุญาตให้ผู้ร้องเลิกจ้างผู้คัดค้านทั้งสิ้นโดยให้การเลิกจ้างมีผลตั้งแต่วันที่ 19 พฤษภาคม 2529 ผู้คัดค้านทั้งสิ้นอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า 'ผู้คัดค้านอุทธรณ์ในประการแรกว่าศาลแรงงานกลางมีคำสั่งงดสืบพยานไม่ชอบเพราะหากได้รับฟังพยานหลักฐานของผู้คัดค้านแล้วจะเห็นได้ว่าบริษัทผู้ร้องยังมิได้ปิดกิจการตามที่ร้องต่อศาลคำร้องของผู้ร้องเป็นการกล่าวอ้างลอย ๆ ปราศจากหลักฐานนั้น พิเคราะห์แล้วเห็นว่าการที่ศาลแรงงานกลางเห็นว่าข้อเท็จจริงเพียงพอที่จะวินิจฉัยได้และมีคำสั่งงดการไต่สวน คำสั่งดังกล่าวนี้เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณาและเมื่อผู้คัดค้านมีโอกาสเพียงพอที่จะโต้แย้งแต่มิได้โต้แย้งไว้จึงไม่มีสิทธิอุทธรณ์คัดค้านคำสั่งงดการไต่สวนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 226 ประกอบด้วยพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน พ.ศ.2522 มาตรา31 ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

ที่ผู้คัดค้านอุทธรณ์ว่าการที่ผู้ร้องมายื่นคำร้องต่อศาลเมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม 2523 (ที่ถูกเป็น พ.ศ.2529) โดยให้มีผลเลิกจ้างผู้คัดค้านย้อนหลังไปถึงวันที่ 19 พฤษภาคม 2529 และศาลแรงงานกลางมีคำสั่งให้เลิกจ้างผู้คัดค้านได้ตามคำร้องของผู้ร้องเป็นการไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น พิเคราะห์แล้วเห็นว่าศาลแรงงานกลางฟังข้อเท็จจริงว่าผู้ร้องได้ประกาศปิดกิจการและเลิกจ้างลูกจ้างทั้งหมดไปแล้ว เมื่อกรณีเป็นเช่นนี้ผู้ร้องจึงมีเหตุที่จะเลิกจ้างผู้คัดค้านได้ ที่ศาลแรงงานกลางมีคำสั่งอนุญาตให้ผู้ร้องเลิกจ้างผู้คัดค้านทั้ง 10 คนนั้นจึงเป็นการชอบแล้ว แต่การที่ผู้ร้องจะเลิกจ้างผู้คัดค้านตั้งแต่เมื่อใดเป็นเรื่องที่ผู้ร้องจะต้องไปดำเนินการออกคำสั่งอีกชั้นหนึ่ง ศาลแรงงานกลางไม่พึงก้าวล่วงมีคำสั่งเช่นว่านั้นอุทธรณ์ข้อนี้ของผู้คัดค้านฟังขึ้นเพียงบางส่วน'

พิพากษาแก้เป็นว่าให้ยกคำสั่งของศาลแรงงานกลางเฉพาะที่อนุญาตให้การเลิกจ้างมีผลตั้งแต่วันที่ 19 พฤษภาคม 2529 เสียนอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลแรงงานกลาง.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา