ได้ความว่า น.เป็นคนวิกลจริต ศาลจังหวัดอ่างทองได้ตั้งให้โจทก์ซึ่งเป็นภรรยา น.และจำเลยซึ่งเป็นญาติเป็นผู้อนุบาล จำเลยได้เอาที่นาของผู้วิกลจริตให้ผู้มีชื่อเช่าราคาไร่ละ ๖ บาท โดยไม่บอกให้โจทก์ทราบ ครั้นเก็บเงินค่านาได้ก็เอาไปใช้สรอยเสียโดยลำพังใจตนเอง และไม่ทำบัญชีรับจ่ายให้เป็นหลักฐานทั้งเกียจกันมิให้โจทก์เกี่ยวข้องในจำนวนเงินผลประโยชน์ที่ได้มา โจทก์จึงฟ้องขอให้ถอนออกจากผู้อนุบาลของ น.และให้ส่งเงินค่านา ๓๖๒ บาท

ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับให้ถอนชื่อจำเลยออกจากหน้าที่ผู้อนุบาล น.กับให้จำเลยส่งบัญชีทรัพย์ของ น.ให้โจทก์ภายใน ๑ เดือน

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยจับจ่ายใช้สรอยทรัพย์ซึ่งอยู่ในความอนุบาลของโจทก์จำเลยด้วยกันโดยลำพังใจตนเองไม่บอกให้โจทก์ทราบนั้น เห็นว่าจำเลยปฏิบัติการในหน้าที่บกพร่องมัวหมอง ไม่สมควรจะให้จำเลยเกี่ยวข้องต่อไป จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา