โจทก์ฟ้องว่าโจทก์ทั้งหกเป็นลูกจ้างปฏิบัติหน้าที่ครูในโรงเรียนสงเคราะห์ศึกษาซึ่งนายเสรีบิดาจำเลยเป็นเจ้าของและผู้รับอนุญาตต่อมานายเสรีถึงแก่ความตายจำเลยเป็นทายาทเข้าดำเนินกิจการแทนจำเลยเลิกจ้างโจทก์ทั้งหกโดยไม่มีความผิดขอให้จ่ายค่าชดเชย

จำเลยให้การว่าจำเลยไม่ใช่นายจ้างของโจทก์โจทก์ปฏิบัติผิดระเบียบข้อบังคับของโรงเรียนและการเป็นครูสอนหนังสือเป็นการจ้างทำของไม่ได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายแรงงานขอให้ยกฟ้อง

ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยแก่โจทก์ทั้งหกตามฟ้อง

จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่าจำเลยจ้างโจทก์ทั้งหกให้สอนหนังสือนักเรียนโดยจ่ายค่าจ้างเป็นรายเดือนและจำเลยมีอำนาจออกระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานรวมทั้งกำหนดวันเวลาสอนหนังสือให้โจทก์ปฏิบัติได้หากโจทก์ปฏิบัติฝ่าฝืนจำเลยมีอำนาจลงโทษถึงขั้นเลิกจ้างได้ทั้งการที่จำเลยจ่ายค่าจ้างให้โจทก์มิใช่หวังผลสำเร็จของการสอนหนังสือตามวิชาชีพที่ได้เรียนมาแต่ก็จะต้องปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานที่จำเลยวางไว้ดังนั้นสัญญาระหว่างจำเลยกับโจทก์จึงเป็นสัญญาจ้างแรงงานมิใช่สัญญาจ้างทำของ

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา