โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้ปลูกต้นยา (ยาสูบ) ล้ำเข้าไปในทางหลวง เป็นการขัดข้องแก่ความสะดวกในการไปมาของสาธารณะชน ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๓๓๖

จำเลยให้การว่าจำเลยปลูกต้นยาในไร่ของจำเลยและว่าคดีโจทก์ขาดอายุความตามมาตรา ๗๘ (๔)

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยได้ ปลูกต้นยาสูบลงในทางรายนี้เป็นรายปีคือ พ.ศ. ๒๔๘๐ ครั้งหนึ่ง พ.ศ. ๒๔๘๑ ครั้งหนึ่ง และ พ.ศ. ๒๔๘๒ อีกครั้งหนึ่งและการกระทำทั้งนี้เป็นการกีดกั้นทางหลวงผิดตามมาตรา ๓๓๖ ข้อ ๑ และการที่ จำเลยทำผิดอยู่เรื่อย ๆ ทุกปีตลอดมา คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความพิพากษาปรับจำเลยคนละ ๑๒ บาท

จำเลยฎีกาว่าคดีโจทก์ขาดอายุความแล้ว

ศาลฎีกาเห็นว่า ถ้าการกระทำของจำเลยเป็นผิดฟ้องโจทก์ก็ไม่ขาดอายุความแต่เห็นว่าการกระทำของ จำเลยที่ทำไร่ยาสูบปลูกต้นยาในทางเกวียน ถือไม่ได้ว่าจำเลยเอาสิ่งใด ๆ ไปทอดทิ้งกีดกั้นทางหลวงดังความหมายในมาตรา๓๓๖ข้อ๑ จำเลยจึงไม่มีความผิดตามกฎหมายที่โจทก์อ้างพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา