เดิมศาลแพ่งพิพากษาตามยอมให้จำเลยใช้ต้นเงินจำนองและดอกเบี้ยให้โจทก์ตั้งแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ จำเลยไม่ปฏิบัติตามโจทก์จึงนำยึดที่จำนองออกขายทอดตลาด ขายได้จำเลยร้องขอให้ขายใหม่เพราะขายราคาต่ำมาก ศาลแพ่งยกคำร้อง จำเลยอุทธรณ์ ระหว่างนั้นโจทก์ขอให้ศาลแพ่งสั่งกองหมายจ่ายเงินให้โจทก์ ศาลแพ่งสั่งว่าจำเลยยังโต้แย้งอยู่ว่าการขายไม่ชอบ จึงให้รอการจ่ายเงินไว้ต่อมาศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกอุทธรณ์จำเลย

เจ้าพนักงานบังคับคดีคิดดอกเบี้ยในต้นเงินจำนองให้โจทก์ตั้งแต่วันฟ้องถึงวันขายทอดตลาด โจทก์ร้องคัดค้านต่อศาลแพ่งว่าควรคิดดอกเบี้ยให้โจทก์ถึงวันที่จำเลยแถลงว่าไม่ติดใจฎีกาศาลแพ่งสั่งยกคำร้องของโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้คำสั่งศาลแพ่ง ให้เจ้าพนักงานบังคับคดีคิดดอกเบี้ยให้โจทก์ตั้งแต่วันฟ้องถึงวันที่จำเลยยื่นคำแถลงว่าไม่ติดใจฎีกา (คือให้คิดดอกเบี้ยต่อจากวันขายทอดตลาดถึงวันที่จำเลยแถลงว่าไม่ติดใจฎีกาอีกด้วย)

ผู้ร้องขอเฉลี่ยทรัพย์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามสัญญาประนีประนอมยอมความได้สัญญากันว่าจำเลยยอมชำระดอกเบี้ยร้อยละ 1 ต่อเดือนในต้นเงิน 120,000 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะใช้เงินเสร็จ แต่จำเลยก็ไม่ใช่เงินให้เสร็จสิ้นไป จนต้องยึดทรัพย์จำนองออกขายทอดตลาด เมื่อขายได้แล้วจำเลยคัดค้านว่าขายราคาต่อไป เจ้าพนักงานบังคับคดีโดยความเห็นชอบของศาลผู้บังคับคดีจึงได้รอการจ่ายเงินให้โจทก์ไว้จนกว่าคดีจะถึงที่สุด ถือได้ว่าจำเลยได้โต้แย้งการที่จะชำระหนี้ให้โจทก์ตลอดมาจะฟังเอาว่าโจทก์ผู้เป็นเจ้าหนี้จำเลยได้ผิดนัดอันจะคิดดอกเบี้ยในหนี้เงินอันต้องเสียดอกเบี้ยในระหว่างนั้นตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 221 หาได้ไม่ จำเลยจึงต้องรับผิดใช้ดอกเบี้ยแก่โจทก์ตลอดมา เพราะโจทก์ยังไม่ได้รับชำระหนี้ด้วย ความผิดของจำเลยที่ทำการโต้แย้งเอง ระเบียบการของเจ้าพนักงานบังคับคดีที่คิดดอกเบี้ยให้เพียงถึงวันขายจะนำมาใช้บังคับแก่กรณีที่จำเลยผู้ถูกยึดทรัพย์สินโต้แย้งคัดค้านการขายทอดตลาดของเจ้าพนักงานบังคับคดีในกรณีนี้หาได้ไม่

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา