โจทก์ฟ้องว่า จำเลยค้าเหรียญกระสาปน์ โดยมีสตางค์สิบ สตางค์ห้า สตางค์หนึ่ง ไว้ในครอบครองรวม ๗๖ บาท ๓๙ สตางค์ เกินสมควรสำหรับปรกติธุระ ขอให้ลงโทษและของกลาง

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้น ลงโทษจำเลยตาม พ.ร.บ.เงินตราไนภาวะฉุกเฉิน พ.ศ.๒๔๘๔ ที่แก้ไขเพิ่มเติมแล้ว ม.๓ สตางค์ของกลางไม่ริบ

โจทก์อุทธรณ์ ขอให้ริบสตางค์ของกลาง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า สตางค์ของกลางไม่ใช่ทรัพย์ที่จำเลยใช้หรือมีไว้เพื่อใช้กระทำความผิด หรือได้มาโดยได้กระทำผิดตามอาญา ม.๒๗ ที้งไม่ใช่ทรัพย์ที่มีไว้เป็นความผิดตาม ม.๒๘ ที่จำเลยมีผิดเพราะมีมากเกินกว่าที่ ก.ม.อนุญาตให้มีได้การมีเงินเกินกำหนดไม่มี ก.ม.ให้ริบ สตางค์ของกลางจึงริบไม่ได้

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาพิพากษายืน ตามข้อวินิจฉัยข้างต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา