คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยรับทรัพย์บางอย่างไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้ายที่มีผู้ลักเอามา ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๓๒๑-๖๓ แลปรากฎตามฟ้องโจทก์ข้อ ๓ กล่าวว่า จ.จำเลยเคยต้องโทษมาแล้วก่อน ขอให้ศาลเพิ่มโทษจำเลย

จำเลยให้การรับสารภาพว่า ได้ทำผิดตามฟ้องโจทก์ทุกประการ

ศาลชั้นต้นแลศาลอุทธรณ์จำคุกจำเลยคนละ ๑ เดือนตาม ม.๓๒๑ แต่ให้ยกข้อหาเรื่องเพิ่มโทษเสีย

โจทก์ฎีกาว่า ถึงแม้คำขอท้ายฟ้องไม่ได้ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม.๗๒ โจทก์ก็ได้กล่าวว่าจำเลยเคยต้องโทษมาแต่ก่อนแลขอให้ศาลเพิ่มโทษจำเลยถูกต้องตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๕๙ แลว่าเมื่อจำเลยให้การรับว่ามีผิดดังข้อหา ต้องถือว่าจำเลยรับว่าเคยต้องโทษมาแต่ก่อนจริง

ศาลฎีกาเห็นว่าชั้นศาลจังหวัดพิจารณาคดีไม่ปรากฎว่า ศาลได้ถามจำเลยว่าเคยต้องโทษจริงหรือไม่ การที่จำเลยรับว่ามีความผิดดังข้อหานั้นต้องแปลแต่เพียงว่า จำเลยรับว่ามีความผิดฐานรับของโจรเท่านั้น ศาลจะเพิ่มโทษจำเลยให้ไม่ได้ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา