โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองได้ร่วมกันชิงทรัพย์ รวมราคา28,620 บาทของผู้ตาย และผู้เสียหาย โดยใช้รถยนต์รับจ้างสาธารณะ(รถแท็กซี่) 1 คัน เป็นยานพาหนะเพื่อสะดวกในการกระทำผิดและพาทรัพย์นั้นไป และเพื่อให้พ้นการจับกุม ในการชิงทรัพย์ดังกล่าวจำเลยทั้งสองได้ร่วมกันใช้ไม้เป็นอาวุธตีผู้ตายและผู้เสียหายที่ศีรษะ ใช้กำลังกายชกต่อย เตะผู้ตายและผู้เสียหายหลายครั้งเป็นเหตุให้ผู้ตายได้รับอันตรายสาหัสและถึงแก่ความตาย ส่วนผู้เสียหายได้รับอันตรายแก่กาย ทั้งนี้เพื่อให้ความสะดวกแก่การชิงทรัพย์และการพาทรัพย์นั้นไป เพื่อให้ยื่นให้ซึ่งทรัพย์นั้นเพื่อยึดถือเอาทรัพย์นั้นไว้ เพื่อปกปิดการกระทำความผิดนั้นและเพื่อให้พ้นจากการจับกุม ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา339, 340 ตรี ที่แก้ไขแล้ว, 33, 83

จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพ แต่เมื่อสืบพยานโจทก์ได้ 2 ปากจำเลยทั้งสองขอถอนคำให้การเดิมและให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 339 วรรคสามและวรรคสุดท้าย มาตรา340 ตรี ที่แก้ไขแล้ว, 83 ให้ลงโทษประหารชีวิตจำเลยทั้งสองจำเลยทั้งสองรับสารภาพชั้นสอบสวนและจำนวนต่อพยานหลักฐานและไม่เป็นประโยชน์แก่การพิจารณาคดี ไม่มีเหตุอันควรลดโทษ

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า จำเลยทั้งสองเป็นคนร้ายร่วมกันชิงทรัพย์ตามฟ้อง ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาว่าจำเลยทั้งสองมีความผิดฐานร่วมกันชิงทรัพย์ผู้ตายและผู้เสียหายนั้นศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยทั้งสองฟังไม่ขึ้น แต่ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษาว่าจำเลยทั้งสองมีความโดยนำประมวลกฎหมายอาญามาตรา 340 ตรี มาปรับด้วยนั้น เมื่อไม่มีทางที่จะระวางโทษหนักกว่าหรือหนักขึ้นกึ่งหนึ่งตามมาตรา 340 ตรี บัญญัติไว้จึงนำมาตรา340 ตรี มาปรับด้วยไม่ได้ จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 339 วรรคสุดท้าย"

พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 339 วรรคสุดท้าย ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่21 พฤศจิกายน 2514 ข้อ 14 นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ