โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของผู้ประดิษฐ์เครื่องหมายการค้ารูปสิงห์โตภายในวงกลมประกอบกับตัวอักษรมาตั้งแต่ประมาณ พ.ศ. 2510 และยินยอมให้ห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งใช้กับสินค้าผงวุ้น เมื่อ พ.ศ. 2513ต่อมาโจทก์ได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้านั้นเมื่อเดือนมีนาคม 2516 วันที่ 1 กรกฎาคม 2517 จำเลยได้นำเครื่องหมายการค้าดังกล่าวไปยื่นคำขอจดทะเบียนเป็นเครื่องหมายการค้าของจำเลย โจทก์จึงยื่นคำคัดค้านเพราะโจทก์ได้ถอนหุ้นออกจากห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งและประกอบกิจการค้าของโจทก์โดยใช้เครื่องหมายการค้าดังกล่าวแล้ว นายทะเบียนเครื่องหมายการค้าวินิจฉัยให้ยกคำคัดค้านของโจทก์ จึงฟ้องขอให้เพิกถอนคำวินิจฉัยของนายทะเบียนเครื่องหมายการค้า ให้โจทก์มีสิทธิในเครื่องหมายการค้าแต่เพียงผู้เดียว ห้ามจำเลยดำเนินการจดทะเบียนต่อไป

จำเลยให้การว่า จำเลยเป็นผู้ประดิษฐ์เครื่องหมายการค้าตามฟ้องและใช้กับผงวุ้นในนามของห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้ง เดิมโจทก์เป็นลูกจ้างของห้างดังกล่าวซึ่งประกอบการค้าตั้งแต่ พ.ศ. 2506 โจทก์เพิ่งประกอบการค้าเมื่อ พ.ศ. 2519 หลังจากออกห้างเดิมโดยตั้งห้างใหม่ลอกเลียนชื่อห้างเดิมโดยใช้ชื่อว่า ห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเอนเตอร์ไพรส์ ฟ้องโจทก์เคลือบคลุมและไม่ชอบด้วยกฎหมายเพราะไม่ได้คัดค้านต่อนายทะเบียนตามเวลาที่กฎหมายกำหนด ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า เครื่องหมายการค้าที่โจทก์จำเลยต่างขอจดทะเบียนเป็นเครื่องหมายการค้าสำหรับผงวุ้น มีลักษณะเหมือนหรือเกือบเหมือนกัน คดีมีข้อวินิจฉัยว่า โจทก์หรือจำเลยเป็นผู้มีสิทธิได้รับจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามคำขอจดทะเบียนของตน

พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ทั้งโจทก์และจำเลยต่างก็ไม่มีสินค้าผงวุ้นเป็นของตนเอง การยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้ารูปสิงห์โตในวงกลมก็เพื่อให้ห้างที่ตนถือหุ้นซึ่งประกอบการค้าผงวุ้นได้ใช้เป็นเครื่องหมายการค้าสำหรับผงวุ้น เมื่อปรากฏว่าห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งซึ่งจำเลยเป็นหุ้นส่วนค้าผงวุ้นมาตั้งแต่ พ.ศ. 2511ได้ใช้เครื่องหมายการค้ารูปสิงห์โตในวงกลมตลอดมาจนเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม 2517 จำเลยซึ่งขณะนั้นเป็นหุ้นส่วนของห้างนี้ได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าต่อนายทะเบียนส่วนโจทก์ซึ่งถอนหุ้นไปตั้งห้างใหม่ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าในวันที่ 10 กันยายน 2518 อันเป็นเวลาภายหลังที่จำเลยยื่นถึง 1 ปีเศษ และห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเอ็นเตอร์ไพรส์ที่โจทก์เป็นหุ้นส่วนผู้จัดการเพิ่งตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2515 ดังนี้ จำเลยผู้ยื่นคำขอก่อนเพื่อประโยชน์ของห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งซึ่งได้ใช้เครื่องหมายการค้านี้อยู่ก่อนมาช้านานจึงย่อมมีสิทธิที่จะได้รับจดทะเบียนในเครื่องหมายการค้าดังกล่าวดีกว่าโจทก์ที่โจทก์อ้างว่าได้ยื่นมาก่อนครั้งหนึ่งแล้ว แต่ก็ปรากฏว่าโจทก์ได้ละทิ้งคำขอจดทะเบียนไปแล้ว และที่โจทก์ฎีกาว่าศาลล่างทั้งสองให้งดสืบพยานโจทก์จำเลยเป็นการไม่ชอบเพราะยังไม่ได้ความจริงว่า จำเลยได้ประดิษฐ์คิดค้นเครื่องหมายการค้ารายพิพาทนั้น เห็นว่าแม้จะได้ความว่าโจทก์เป็นผู้ประดิษฐ์คิดค้นขึ้น แต่ขณะนั้นโจทก์ก็ได้ทำในฐานะหุ้นส่วนของห้างหุ้นส่วนจำกัดพัฒนาสินเทรดดิ้งเพื่อห้างได้ใช้เป็นเครื่องหมายการค้า เพราะโจทก์ไม่มีกิจการค้าขายสินค้าดังกล่าวของตนเอง แม้สืบพยานต่อไปก็ไม่ทำให้คำพิพากษาเปลี่ยนแปลง ที่ศาลล่างทั้งสองยกฟ้องโจทก์เสียนั้นชอบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา