โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดพร้าเป็นอาวุธฟันนายบุญช่วยจันทรกาญจน์ ผู้เสียหาย หลายครั้งโดยเจตนาฆ่า จำเลยลงมือกระทำไปตลอดแล้ว แต่การกระทำดังกล่าวไม่บรรลุผล ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 80

จำเลยให้การรับสารภาพข้อหาทำร้ายร่างกายผู้เสียหาย แต่ให้การปฏิเสธข้อหาพยายามฆ่า

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ประกอบมาตรา 80 จำคุก 10 ปี คำให้การของจำเลยในชั้นสอบสวนและทางนำสืบของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาพิพากษา มีเหตุบรรเทาโทษให้แก่จำเลย ลดโทษให้หนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 6 ปี 8 เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 ให้จำคุกจำเลยไว้มีกำหนด 2 ปีจำเลยให้การรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาเป็นเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 กึ่งหนึ่ง คงจำคุก 1 ปี

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า แม้แพทย์ผู้ตรวจจะลงความเห็นว่า บาดแผลที่ผู้เสียหายได้รับจะใช้เวลารักษาไม่เกิน 24 วัน แต่ผู้เสียหายก็เบิกความตอบทนายจำเลยถามค้านยอมรับว่า รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล5 วัน กลับไปรักษาตัวต่อที่บ้านอีก 7 วัน จึงไปทำงานได้แม้ว่าตามลักษณะของมีดพร้าที่จำเลยใช้เป็นอาวุธฟันผู้เสียหายดังกล่าวอาจทำให้ถึงตายได้และผู้เสียหายมีบาดแผลที่หูและที่ศีรษะด้านขวาซึ่งเป็นอวัยวะสำคัญก็ตาม แต่แพทย์เย็บบาดแผลทั้งหมดให้เพียง7 เข็ม ทั้ง ๆ ที่จำเลยฟันหลายครั้ง ชี้ให้เห็นว่า จำเลยฟันไม่แรงผู้เสียหายจึงมีบาดแผลไม่ฉกรรจ์ นอกจากนี้ผู้เสียหายยังเบิกความตอบทนายจำเลยถามค้านอีกว่าหากจำเลยจะฟันคอผู้เสียหายก็ฟันได้แต่จำเลยไม่ทำ แสดงว่าจำเลยไม่มีเจตนาฆ่าผู้เสียหาย จึงลงโทษจำเลยฐานพยายามฆ่าผู้เสียหายไม่ได้ การกระทำของจำเลยเป็นเพียงความผิดฐานทำร้ายร่างกายเท่านั้น

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา