คดีนี้โจทก์ฟ้องมีใจความว่า เมื่อวันที่ ๑๗ พฤษภาคม ๒๔๘๘ เวลากลางวัน นายพินจำเลยบังอาจเป็นเจ้าสำนักจัดให้มีการเล่นไพ่ผ่องไทยขึ้น ๒ วงที่บ้านเรือนของจำเลยโดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานจำเลยนอกนั้นกับพวกที่หลบหนีได้เข้าเล่นการพะนันรายนี้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษจำเลย

นายพินจำเลยให้การว่า ขอรับสารภาพว่าได้กระทำผิดดังฟ้องทุกประการ จำเลยได้ขออนุญาตให้มีการเล่นไพ่ผ่องไทยโดยขออนุญาตในนามของจำเลยและบุตรเขย เจ้าพนักงานอนุญาตแล้ว จำเลยจัดให้มีการเล่นก่อนเวลาประมาณ ๒ ชั่วโมง จำเลยอื่นรับว่าได้เข้าเล่นไพ่ก่อนเวลา ๒ ชั่วโมง

โจทก์จำเลยไม่สืบพะยาน

ได้ความดังนี้ ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์กล่าวในฟ้องว่าการเล่นรายนั้น ๆ ซึ่งรวม ๓ รายด้วยกันไม่ได้รับอนุญาต เมื่อข้อเท็จจริงปรากฎว่าการเล่น ๓ รายนั้นได้รับอนุญาตแล้ว คดีก็ต้องยกฟ้องโจทก์ แม้จะปรากฎข้อเท็จจริงในทางพิจารณาต่างหากยอดไปอีกว่าการเล่น ๓ รายนั้นได้เล่นกันก่อนเวลาที่กำหนดไว้ในใบอนุญาตก็ดีแต่ก็เป็นที่เห็นได้ชัดว่าเป็นข้อเท็จจริงที่โจทก์มิได้ประสงค์ให้ลงโทษ เพราะโจทก์มิได้กล่าวอ้างมาในฟ้องขอให้ลงโทษในเรื่องเช่นนั้น พิพากษายืนตามศาลล่างให้ยกฎีกาโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา