คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นนัดฟังคำพิพากษาครั้งแรกวันที่ 9 ธันวาคม 2537 โจทก์และจำเลยทราบนัดโดยชอบตามรายงานกระบวนพิจารณาลงวันที่ 3 พฤศจิกายน 2537 เมื่อถึงวันนัด ฝ่ายโจทก์มาศาล ฝ่ายจำเลยไม่มาโดยไม่แจ้งเหตุขัดข้องประกอบกับศาลชั้นต้นได้เลื่อนการอ่านคำพิพากษาเนื่องจากเรียงคำพิพากษายังไม่เสร็จรวม5 ครั้ง ครั้นวันที่ 21 เมษายน 2538 ศาลชั้นต้นจึงได้อ่านคำพิพากษาลับหลังจำเลย เหตุของการเลื่อนแต่ละครั้งเพราะยังเรียงคำพิพากษาไม่เสร็จและศาลชั้นต้นได้ใช้วิธีประกาศแจ้งวันนัดให้จำเลยทราบแต่ละครั้งโดยปิดประกาศที่หน้าศาล

ต่อมาวันที่ 30 พฤษภาคม 2538 จำเลยได้ยื่นคำร้อง ขอให้ศาลชั้นต้นอ่านคำพิพากษาของศาลชั้นต้นใหม่โดยอ้างว่าจำเลยยังไม่ทราบวันนัดฟังคำพิพากษา

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเห็นว่าศาลประกาศแจ้งวันนัดโดยชอบทุกครั้งที่มีการเลื่อนนัดฟังคำพิพากษาถือว่าจำเลยทราบคำพิพากษาโดยชอบแล้ว มีคำสั่งยกคำร้อง

จำเลย อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ ภาค 3 พิพากษายืน

จำเลย ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "คดีมีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาจำเลยว่าจำเลยทราบวันนัดฟังคำพิพากษาหรือไม่ ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2537 ซึ่งเป็นวันนัดเดินเผชิญสืบ ศาลได้นัดฟังคำพิพากษาในวันที่ 9 ธันวาคม 2537 จำเลยและทนายจำเลยลงชื่อทราบวันนัดแล้ว ครั้นถึงวันนัดจำเลยและทนายจำเลยไม่มาฟังคำพิพากษาและศาลได้เลื่อนการอ่านคำพิพากษาออกไปหลายครั้งเนื่องจากยังเรียงคำพิพากษาไม่เสร็จ แต่ละครั้งได้ปิดประกาศแจ้งวันนัดให้จำเลยทราบที่หน้าศาล เห็นว่า การส่งหมายนัดโดยวิธีอื่นแทนการส่งหมายให้แก่จำเลยโดยวิธีธรรมดา ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 79 นั้น ต้องเป็นกรณีที่ไม่สามารถส่งหมายโดยวิธีธรรมดาดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 74 ถึง 78 แล้ว ถ้ายังสามารถส่งโดยวิธีธรรมดาได้ การส่งหมายโดยใช้วิธีอื่นตามมาตรา 79 ย่อมเป็นการไม่ชอบ ดังนั้นการที่ศาลชั้นต้นปิดประกาศที่หน้าศาลโดยไม่ได้ดำเนินการส่งหมายโดยวิธีธรรมดาก่อน จะถือว่าจำเลยทราบวันนัดฟังคำพิพากษาแล้วยังไม่ได้ ฎีกาจำเลยฟังขึ้น"

พิพากษากลับ ให้ ศาลชั้นต้น ดำเนินการ ส่งหมาย นัดฟัง คำพิพากษาให้ จำเลย ใหม่

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ