โจทย์ฟ้องว่า ช.มารดานายละม้ายโจทก์ได้รับส่วนมฤดกของ อ.ในที่ดินโฉนดที่ ๑๓๓๘ ปกครองมากับจำเลย ช.ตาย นายละม้ายได้ปกครองต่อมา ขอให้จำเลยแบ่งที่ให้โจทก์จำเลยต่อสู้ว่า ส.แล อ.บิดามารดายกให้จำเลยเมื่อ ส.ตายแล้ว อ.ยังได้ทำพินัยกรรมยกให้จำเลยอีก ช.มารดาโจทก์กับโจทก์อยู่โดยอาศัยทางพิจารณาได้ความว่า อ.ทำพินัยกรรมกล่าวว่ายกที่นาหลังสวนแปลง ๒๕ ไร่กับทรัพย์อื่น ๆ ให้จำเลย แต่ความจริงที่นาหลังสวนโฉนดที่ ๑๓๔๕ มีเนื้อที่เพียง ๒๐ ไร่เศษเท่านั้น ส่วนที่ ๆ โจทก์ฟ้องขอแบ่งนี้เปนที่บ้านอีกแห่งหนึ่งมีเนื้อที่ ๔ ไร่

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลล่างทั้ง ๒ หนังสือพินัยกรรมที่จำเลยยกขึ้นต่อสู้นั้น หาได้มีข้อความกล่าวถึงที่ ๆ โจทก์ฟ้องไม่ ถึงแม้ที่นาหลังสวนจะมีเนื้อที่ไม่ครบตามพินัยกรรมก็ดีจำเลยจะคิดเอาเนื้อที่บ้านมารวมให้เต็มเนื้อที่ไม่ได้ ให้แบ่งที่วิวาทให้แก่นายละม้ายโจทก์แลจำเลยคนละครึ่ง

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา