ได้ความว่าจำเลยทำสัญญากู้เงินของโจทก์ไปมีข้อความว่า "ถ้าจำเลยไม่ส่งต้นเงินและดอกเบี้ยตามกำหนดก็ให้ยึดที่นาทุ่งเหนือหรือทรัพย์มฤดกของจำเลย" ต่อมาโจทก์ฟ้องเรียกเงินกู้นี้จากจำเลย โจทก์ชนะคดีจึงนำยึดที่นาตำบลทุ่งเหนือ ข.ร้องขัดทรัพย์ ศาลสั่งให้ถอนการยึดโจทก์จึงฟ้องหาว่าจำเลยฉ้อโกง เพราะจำเลยไม่มีที่นาให้โจทก์ยึดตามสัญญาดังนี้

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๓๐๔ ให้จำคุก ๖ เดือน

ศาลฎีกาและศาลอุทธรณ์ตัดสินต้องกันกลับศาลเดิมว่า ตามสัญญาจำเลยไม่ได้เอาที่นาทุ่งเหนือเป็นประกันเงินกู้นั้น จำเลยยังไม่มีผิดฐานฉ้อโกง จึงให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยจำเลย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา