โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทั้งสองกับพวกอีก 1 คน ร่วมกันพยายามปล้นทรัพย์ผู้เสียหาย โดยมีและใช้อาวุธปืนและใช้รถจักรยานยนต์เป็นยานพาหนะเพื่อกระทำผิด ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 33, 80, 83340, 340 ตรี ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน 2524 ข้อ 14, 15 และริบรถจักรยานยนต์ของกลาง

จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 340 วรรคสอง, 340 ตรี, 80, 83 ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน 2514 ข้อ 14, 15 ให้จำคุกคนละ 12 ปี ริบรถจักรยานยนต์ของกลาง

จำเลยทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง คืนของกลางแก่เจ้าของ

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ได้ความจากผู้เสียหายและภริยาว่ามีรถจักรยานยนต์แล่นตามรถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายไปตั้งแต่โค้งบ้านโพธิ์จนถึงตลาดท่าเสด็จและสะพานแห่งหนึ่ง เมื่อผู้เสียหายเลี้ยวรถกลับตลาดท่าเสด็จรถจักรยานยนต์คันดังกล่าวก็แล่นติดตามอีก และขณะรถรถสวนกันที่บริเวณสะพาน ชายที่นั่งท้ายสุดซึ่งถือวัตถุสีดำยาวประมาณ 1 คืบ ตะโกนบอกให้ผู้เสียหายหยุดรถ เห็นว่าพฤติการณ์ของชาย 3 คนที่ขับและซ้อนรถจักรยานยนต์ตามรถจักรยานยนต์ของผู้เสียหายและสั่งให้ผู้เสียหายหยุดรถตามที่โจทก์นำสืบมานั้น ยังถือไม่ได้ว่าชายทั้งสามได้ลงมือกระทำความผิดฐานปล้นทรัพย์แล้วดังโจทก์ฟ้อง เพราะชายที่ถือวัตถุสีดำดังกล่าวเพียงแต่ตะโกนให้ผู้เสียหายหยุดรถเท่านั้น จึงยังไม่อาจทราบความประสงค์อันแท้จริงของชายทั้งสามได้ว่าประสงค์ต่อทรัพย์หรือไม่ และยังไม่เป็นการขู่เข็นว่าในทันทีทันใดจะใช้กำลังประทุษร้ายผู้เสียหายกับพวกอันเป็นองค์ประกอบความผิดฐานปล้นทรัพย์แต่อย่างใด การกระทำของชายทั้งสามยังห่างไกลต่อผลคือการได้ทรัพย์สินอย่างใดอย่างหนึ่งของผู้เสียหายไป ย่อมไม่เป็นความผิดตามฟ้อง จึงไม่จำต้องวินิจฉัยว่าจำเลยทั้งสองคือชายสองในสามคนที่นั่งบนรถจักรยานยนต์คันที่แล่นตามรถผู้เสียหายหรือไม่อีกต่อไป ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา