โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๔๙ ฐานใช้พร้าทำร้ายนายหมัดหรือช่วงตายโดยเจตนาฆ่า

จำเลยให้การว่า คดีนี้ไม่มีการชัณสูตร์พลิกศพ ฟ้องของโจทก์จึงไม่สมบุรณ์

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๕๓ ให้อำนาจเจ้าพนักงานสอบสวนซึ่งถ้าเห็นว่าไม่จำเป็นหรือจะเป็นอันตรายแก่อนามัยของประชาชน ก็ไม่จำต้องขุดศพที่ฝังแล้วขึ้นมาชัณสูตร์ เรื่องนี้แพทย์ได้ตรวจชัณสูตร์บาดแผลนายหมัดไว้แล้ว และคดีก็มีหลักฐานพอว่านายหมัดตายเพราะบาดแผลที่ถูกจำเลยทำร้าย ฉะนั้นจังไม่จำเป็นที่เจ้าพนักงานจะต้องขุดศพขึ้นชัณสูตร์ในเมื่อเจ้าพนักงานเห็นว่าจะเป็นอัจตรายแก่อนามัยของประชาชนพิพากษาลงโทษจำเลย

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าศาลล่างยกมาตรา ๑๕๓ แห่ง ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ขึ้นวินิจฉัยถูกต้องแล้วพิพากษายืนตาม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา