พ. แล ส. สามี มีที่ดินโฉนดแผนที่ต่างมีชื่อด้วยกัน ส. ร้าง พ. ไป พ. ทำสัญญาขายที่รายนี้ให้ ย. โดยมีข้อสัญญาว่า พ. จะสลักหลังโอนขายที่รายนี้ให้ ย. ในเมื่อได้รับใบแทนโฉนด ส.มิได้รู้เห็นในการทำสัญญานี้ ส.ตาย พ.รับโฉนดใส่ชื่อ พ.แลบุตรที่เกิดกับ ส. พ. ผิดสัญญา ย.ฟ้องขอให้บังคับ พ.โอนที่ดินให้ตามสัญญา

ศาลล่างตัดสินให้ ย.ชนะคดีตามฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามหลักฐานกฎหมายสามีไม่ต้องรับผิดชอบในสัญญาที่ภรรยาไปกระทำนั้น เว้นแต่จะได้กระทำโดยอำนาจของสามีโดยตรงหรือโดยปริยาย แต่สัญญานี้ พ.กระทำโดยไม่ได้รับอำนาจจาก ส. จึงจะให้บุตร ส. รับผิดชอบด้วยไม่ได้

ที่ศาลจังหวัดกล่าวว่า พ. รับเงินจาก ย. ไปเพื่อความจำเปนสำหรับความเปนอยู่ จึงถือว่า พ. อยู่ในฐานะตัวแทนของสามีนั้นศาลฎีกาเห็นว่าข้อนี้จะเปนข้อสำคัญต่อเนื่องจะให้กองมรฎกรับผิดชอบเมื่อ ย. ฟ้องเรียกเงินคืน แต่คดีนี้ ย.ฟ้องขอให้บังคับตามสัญญา ข้อวินิจฉัยข้อนั้นจึงไม่สำคัญ เมื่อเปนเช่นนี้มีปัญญาในข้อที่ ควรให้ ย. ได้ค่าเสียหายหรือไม่ ศาลฎีกาเห็นว่าปัญหาข้อนี้มีข้อกฎหมายอันสำคัญหลายข้อซึ่งจะวินิจฉัยได้ก็โดยอาศรัยข้อเท็จจริงซึ่งมีได้ว่ากันว่าในคดีนี้ จึงยังวินิจฉัยในเวลานี้ไม่ได้ ให้ยกฟ้อง ย. แต่ไม่ตัดสิทธิของ ย.ที่จะฟ้องร้องเรียกเงินคืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา