โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดฟันนายก่งเม่งเกี่ยวข้อง บาดเจ็บสาหัสถึงความทุพพลภาพพยาธิมีอาการประกอบด้วยทุกขเวทนากล้าไม่สามารถจะประกอบการหาเลี้ยงชีพได้โดยปกติเกินกว่า 20 วัน ดังปรากฏรายละเอียดฐานบาดแผลตามใบชัณสูตรของแพทย์ซึ่งโจทก์จะส่งศาลในวันพิจารณา ขอให้ลงโทษ

จำเลยต่อสู้ว่าทำเพื่อป้องกัน และว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุมโดยขาดรายละเอียดแห่งบาดแผล

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าฟ้องโจทก์ไม่เคลือบคลุมจำเลยผิดตามกฎหมายอาญา มาตรา 256 ให้จำคุก 3 ปีริบมีดของกลาง

จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับเฉพาะข้อกฎหมายที่ว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุม

ศาลฎีกาเห็นว่ารายละเอียดของบาดแผลผู้ถูกทำร้ายตามใบชัณสูตรนั้นไม่ใช่รายละเอียดที่จำต้องบรรยายมาในฟ้องตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158(5) ฟ้องของโจทก์จึงเป็นฟ้องที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา