ได้ความว่าจำเลยแก้ชายพก จ. ซึ่งกำลังนอนอยู่เพื่อลักทรัพย์ซึ่งห่ออยู่ในพกนั้น จ.รู้สึกตัวตื่นขึ้น จำเลยไม่ทันได้ทรัพย์ไป จึงเกิดแย่งทรัพย์นั้นกับ จ. ผลที่สุดจำเลยแย่งเอาสร้อยของ จ. ไปได้ ส่วน พ.ซึ่งนอนอยู่ด้วยตกใจตื่นและคลำดูที่พกรู้สึกว่าถูกแก้ และทรัพย์ซึ่งห่อไว้ในพกหายไปดังนี้

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดฐานลักทรัพย์ตาม ม.๒๙๔ ตอน ๒ ให้จำคุกไว้ ๑ ปี ๖ เดือน

ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ ยืนตามศาลเดิม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา