โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ทั้งสองเป็นพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกันส่วนจำเลยกับนายเจือเป็นพี่ร่วมมารดากับโจทก์แต่ต่างบิดากันเมื่อนางปุ้ย มารดาโจทก์จำเลยตาย มีที่ดินพิพาท 2 แปลงเป็นมรดกโจทก์ยังเล็กอยู่ นายเจือจึงเป็นผู้จัดการมรดกและลงชื่อถือกรรมสิทธิ์ที่ดินมรดกแทนโจทก์ทั้งสองด้วย ส่วนจำเลยไปอยู่ที่อื่นต่อมานายเจือตาย จำเลยไปขอรับมรดก โจทก์ไปยื่นคำร้องคัดค้านจำเลยตกลงกับโจทก์ขอให้ถอนคำร้องไปก่อน จำเลยจะรังวัดแบ่งแยกที่นาโฉนดที่ 8548 ให้ภายหลัง โจทก์หลงเชื่อจึงได้ถอนคำร้องแต่จำเลยก็หาได้แบ่งที่ดินให้โจทก์ไม่ ขอให้ศาลพิพากษาทำลายนิติกรรมการโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินและให้แบ่งที่ดินพิพาทให้โจทก์ด้วย

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้แบ่งที่บ้านให้โจทก์ที่ 1 กับจำเลยคนละครึ่ง คำขอนอกจากนั้นให้ยก

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

มีปัญหาข้อกฎหมายมาสู่ศาลฎีกาว่า บันทึกขอถอนคำคัดค้านที่นาโฉนดที่ 8548 ซึ่งโจทก์ที่ 1 ขอถอนคำคัดค้านของตนเสียตามบันทึกของเจ้าพนักงานที่ดินในการไกล่เกลี่ยเปรียบเทียบ ระหว่างจำเลยเกี่ยวกับที่ดินรายนี้ว่า โจทก์ที่ 1 ไม่ประสงค์จะรับมรดกที่รายนี้แล้ว ขอให้โอนมรดกให้กับจำเลยผู้ขอไปได้ และให้เจ้าพนักงานที่ดินยกคำขอคัดค้านนี้เสียได้ นั้น บันทึกของเจ้าพนักงานเช่นนี้จะถือว่าเป็นสัญญาประนีประนอมยอมความตามกฎหมายได้หรือไม่ ศาลฎีกาได้พิจารณาบันทึกการขอถอนคำคัดค้านนั้นแล้ว เห็นว่าบันทึกนี้เป็นเรื่องระงับข้อพิพาทระหว่างโจทก์จำเลยตามคำไกล่เกลี่ยเปรียบเทียบของเจ้าพนักงานที่ดินและเป็นบันทึกระงับข้อพิพาทที่เจ้าพนักงานได้ทำขึ้นมีหลักฐานเป็นหนังสือ เห็นว่า บันทึกนี้ถึงแม้โจทก์จะทำกับเจ้าพนักงานผู้ไกล่เกลี่ยเปรียบเทียบดังโจทก์โต้เถียงมา แต่โจทก์ที่ 1 ซึ่งเป็นฝ่ายที่จะต้องรับผิด คือ เป็นฝ่ายที่ยินยอมให้จำเลยรับมรดกที่นาพิพาทไปเป็นของจำเลยได้ผู้เดียวก็ได้ลงลายมือชื่อโจทก์ที่ 1 ไว้เป็นสำคัญในการบันทึกนั้น ในฐานะที่โจทก์ที่ 1 จะต้องรับผิดเช่นนี้ บันทึกการขอถอนคำคัดค้านของโจทก์ที่ 1 ถือได้ว่าเป็นหลักฐานของสัญญาประนีประนอมยอมความชอบด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 850, 852 ฎีกาโจทก์ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา