โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้รับสัมปทานอนุญาตประกอบการขนส่งโดยรถขนาดเล็กในเส้นทางถนนสุขสวัสดิ์เข้าไปในซอยสุขสวัสดิ์ 76จำเลยที่ 1 เป็นผู้จัดตั้งให้มีการเดินรถจักรยานยนต์รับจ้างในเส้นทางถนนสุขสวัสดิ์เข้าไปในซอยสุขสวัสดิ์ 76 โดยไม่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายและทำการขนส่งและขนถ่ายผู้โดยสารและสินค้าเช่นเดียวกับโจทก์ จำเลยที่ 2 ถึงที่ 5 นำรถจักรยานยนต์เข้าร่วมรับจ้างขนส่งผู้โดยสารในเส้นทางที่โจทก์ได้รับอนุญาต ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย ขอให้ห้ามจำเลยที่ 1 จัดตั้งหรือก่อตั้งให้มีการเดินรถจักรยานยนต์ในเส้นทางถนนสุขสวัสดิ์เข้าไปในซอยสุขสวัสดิ์ 76 (ซอยกลับเจริญ) และห้ามจำเลยที่ 2 ถึงที่ 5 นำรถจักรยานยนต์ใด ๆ เข้ารับจ้างในเส้นทางดังกล่าว ให้จำเลยที่ 2ถึงที่ 5 ชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์คนละ 200 บาทต่อวันนับแต่วันฟ้องจนกว่าจำเลยที่ 2 ถึงที่ 5 จะหยุดเดินรับส่งผู้โดยสารให้จำเลยที่ 1 ร่วมกันหรือแทนกันกับจำเลยที่ 2 และหรือจำเลยที่ 3และหรือจำเลยที่ 4 และหรือจำเลยที่ 5 ชดใช้ค่าเสียหายดังกล่าวแก่โจทก์ จำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 4 ให้การว่า ไม่มีกฎหมายกำหนดว่า ผู้จัดให้มีการเดินรถจักรยานยนต์รับจ้างต้องได้รับอนุญาตประกอบการขนส่งและขนถ่ายผู้โดยสาร สินค้าเช่นผู้ได้รับใบอนุญาตประกอบการขนส่งทั่วไป จำเลยที่ 4 นำรถจักรยานยนต์ดังกล่าวรับจ้างขนส่งผู้โดยสารทั่วไปเป็นการเหมาไม่ใช่เฉพาะในเส้นทางสุขสวัสดิ์เข้าไปในซอยสุขสวัสดิ์ 76 เท่านั้น จึงไม่ต้องรับอนุญาตประกอบการขนส่งหรือรับจัดการขนส่งจากทางราชการในการที่จะรับจ้างทั่วไปในการขนส่งผู้โดยสาร เพราะได้รับยกเว้นตามกฎหมาย การกระทำของจำเลยที่ 1 ที่ 2 และที่ 4 ไม่เป็นการละเมิดต่อโจทก์ ขอให้ยกฟ้อง จำเลยที่ 3 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา จำเลยที่ 5 ขาดนัดยื่นคำให้การ ศาลชั้นต้นพิพากษาห้ามจำเลยที่ 1 และที่ 4 นำรถจักรยานยนต์ใด ๆ เข้าเดินรับจ้างในเส้นทางซอยสุขสวัสดิ์ 76 (ซอยกลับเจริญ)ที่โจทก์ได้รับสัมปทาน กับให้จำเลยที่ 1 และที่ 4 ชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์คนละ 500 บาทต่อเดือน นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะหยุดเดินรับผู้โดยสารในเส้นทางสัมปทานของโจทก์ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยอื่น โจทก์ จำเลย ที่ 1 และ ที่ 4 อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน โจทก์ จำเลย ที่ 1 และ ที่ 4 ฎีกา ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงและวินิจฉัยว่า โจทก์ได้รับสัมปทานประกอบการขนส่งโดยรถขนาดเล็กจากปากซอยสุขสวัสดิ์ 76 จนถึงสุดซอยจากสำนักงานขนส่งจังหวัดสมุทรปราการ ปัญหามีว่า การที่จำเลยใช้รถจักรยานยนต์เดินรับจ้างขนส่งผู้โดยสารทับสัมปทานของโจทก์บางส่วนหรือทั้งหมดเป็นการละเมิดต่อโจทก์หรือไม่ เห็นว่า พระราชบัญญัติการขนส่งทางบก พ.ศ. 2522 มาตรา 5 บัญญัติว่า พระราชบัญญัตินี้มิให้ใช้บังคับแก่รถจักรยานยนต์ ดังนี้ การใช้รถจักรยานยนต์เดินรับจ้างขนส่งผู้โดยสารจึงไม่จำต้องขออนุญาตจากนายทะเบียนทั้งการที่โจทก์ได้รับสัมปทานประกอบการขนส่งโดยรถขนาดเล็กไม่มีบทกฎหมายห้ามมิให้ผู้อื่นประกอบการขนส่งอันมีลักษณะเป็นการแย่งผลประโยชน์ของโจทก์ การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นการละเมิดต่อโจทก์ พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ยกฟ้องโจทก์สำหรับจำเลยที่ 1 และที่ 4 ด้วย นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา