คดีนี้สืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องว่า จำเลยที่ 2 เป็นเจ้าของรถบรรทุกหมายเลขทะเบียน 80 - 1584 อุบลราชธานี จำเลยที่ 1 เป็นลูกจ้างขับรถคันดังกล่าวในทางการที่จ้างของจำเลยที่ 2 โดยประมาท ชนรถจักรยานยนต์ที่โจทก์ขับพลิกคว่ำ โจทก์ได้รับบาดเจ็บถึงทุพพลภาพ ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ จำเลยทั้งสองขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณาศาลชั้นต้นพิจารณาคดีไปฝ่ายเดียว แล้วพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์

จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องขอให้พิพากษาคดีใหม่

ศาลขั้นต้นยกคำร้อง

จำเลยที่ 2 อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยที่ 2 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยที่ 2 ฎีกาว่า คำร้องขอให้พิจารณาคดีใหม่มีข้อความว่าจำเลยที่ 2 ไม่เคยได้รับหมายนัดสืบพยานโจทก์ของศาลชั้นต้นย่อมแสดงให้เห็นว่าการสืบพยานโจทก์ที่ได้กระทำไปไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณาจึงเป็นการคัดค้านการดำเนินกระบวนพิจารณาและคำพิพากษาของศาลชั้นต้นแล้ว นั้นเห็นว่า คำร้องของจำเลยที่ 2 อ้างเหตุแต่เพียงว่า จำเลยที่ 2 ไม่ทราบถึงการนัดสืบพยานโจทก์ของศาลเลย เนื่องจากจำเลยต้องออกไปทำธุรกิจนอกบ้านเป็นประจำมาทราบว่าศาลได้มีคำพิพากษาคดีนี้ต่อเมื่อได้รับคำบังคับของศาลแล้วเท่านั้นจึงเป็นการกล่าวแต่เพียงเหตุที่ตนได้ขาดนัด ไม่มีข้อความตอนใดที่กล่าวว่าการสืบพยานของศาลชั้นต้นไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณาแต่อย่างใด จำเลยที่ 2เพิ่งยกความข้อนี้ขึ้นอ้างอิงในชั้นอุทธรณ์ฎีกา ถือไม่ได้ว่าคำร้องของจำเลยที่ 2ได้กล่าวถึงข้อคัดค้านคำตัดสินชี้ขาดของศาลชั้นต้น จึงเป็นคำร้องขอที่ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 208 วรรคสอง ฎีกาจำเลยที่ 2 ฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน ให้จำเลยที่ 2 ใช้ค่าหมายความชั้นฎีกาแทนโจทก์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา