โจทก์ฟ้องว่า จำเลยปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบกลั่นแกล้งโจทก์ให้ได้รับความเสียหายได้รับโทษทางวินัย ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83, 84, 90, 157 พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการตำรวจ พ.ศ. 2523 พระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ. 2518 ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 19 พระราชบัญญัติว่าด้วยวินัยตำรวจ พ.ศ. 2477 ข้อบังคับของกระทรวงมหาดไทยที่ 4/2499

ศาลชั้นต้นนัดไต่สวนมูลฟ้อง แต่ไม่ได้ทำการไต่สวนโดยโจทก์ขอเลื่อน 14 ครั้ง ในการขอเลื่อนครั้งที่ 4 ศาลสั่งกำชับว่านัดต่อไปศาลจะไม่ยอมให้เลื่อน แต่ศาลก็ให้เลื่อนอีกจนครั้งสุดท้าย โจทก์และทนายโจทก์ขอเลื่อนคดีโดยอ้างว่าท้องเสียและปวดท้อง ทนายจำเลยคัดค้านว่าโจทก์จงใจประวิงคดี ศาลชั้นต้นไม่อนุญาตให้โจทก์เลื่อน และเห็นว่าเท่ากับไม่มีพยานมาแสดงให้เห็นถึงมูลความผิดของจำเลยได้ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่โจทก์ฎีกาว่าการที่ศาลจะพิพากษายกฟ้องโดยเหตุที่คดีโจทก์ไม่มีมูลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 167 และ 185 ได้หมายถึงมีการไต่สวนมูลฟ้องแล้ว และพยานหลักฐานไม่เพียงพอ แต่คดีนี้ศาลยังไม่ได้ไต่สวนมูลฟ้องเพราะโจทก์ป่วย ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์จะพิพากษายกฟ้องโดยอ้างว่า โจทก์ไม่มีพยานมาสืบย่อมไม่ชอบด้วยกฎหมายนั้น พิเคราะห์แล้วประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 167 บัญญัติว่า "ถ้าปรากฏว่าคดีมีมูล ให้ศาลประทับฟ้องไว้พิจารณาต่อไป เฉพาะกระทงที่มีมูล ถ้าคดีไม่มีมูล ให้พิพากษายกฟ้อง" ศาลฎีกาเห็นว่า คำว่าถ้าคดีไม่มีมูลให้พิพากษายกฟ้องนั้น มิได้หมายความว่าศาลจะฟังพยานหลักฐานจากการไต่สวนมูลฟ้องแต่เพียงอย่างเดียว กรณีที่โจทก์ไม่สามารถนำพยานมาไต่สวนเพื่อวินิจฉัยถึงมูลคดีซึ่งจำเลยต้องหาอย่างเช่นคดีนี้ ก็ถือได้ว่า คดีโจทก์ไม่มีมูลตามความหมายของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญามาตรา 167 เช่นเดียวกัน

ศาลฎีกาเห็นว่าที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษายกฟ้องเพราะโจทก์ไม่มีพยานมาสืบให้เห็นถึงมูลความผิดของจำเลยนั้นชอบแล้ว

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา