คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 516/2522
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ม. 160
ระยะเวลาสิ้นสุดลงในวันหยุดราชการแต่ศาลสั่งให้ขยายออกไปอีก 5 วัน ต้องเริ่มในวันถัดไป ไม่คำนึงว่าวันสุดท้ายของระยะเวลาเดิมเป็นวันหยุดราชการ
ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยยื่นคำให้การเกินกำหนดเวลาที่ขยายให้ไม่รับคำให้การ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "กรณีที่ผ่อนระยะเวลาออกไปโดยศาลสั่งอนุญาตให้ขยายระยะเวลายื่นคำให้การออกไปอีก 5 วันนับแต่ วันครบกำหนดนั้น ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 160 ให้นับเอาวันซึ่งต่อจากวันสุดท้ายแห่งระยะเวลาเดิมนั้นเป็นวันต้นแห่งระยะเวลาซึ่งผ่อนออกไป คดีนี้ศาลปิดหมายเรียกวันที่ 18 พฤษภาคม 2521 วันครบกำหนดยื่นคำให้การคือวันที่ 10 มิถุนายน 2521 ดังนั้นระยะเวลาที่ขยายออกไป 5 วัน จึงนับต่อจากวันที่ 10 มิถุนายน 2521 อันเป็นวันสุดท้ายแห่งระยะเวลาเดิมโดยไม่ต้องคำนึงว่าวันสุดท้ายแห่งระยะเวลาเดิมจะเป็นวันหยุดหรือไม่ เช่นนี้วันสิ้นสุดแห่งเวลายื่นคำให้การของจำเลยจึงเป็นวันที่ 15 มิถุนายน 2521 มิใช่วันที่ 16 มิถุนายน2521 ดังที่จำเลยทั้งสองฎีกา"
พิพากษายืน
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา nan
แหล่งที่มา เนติบัณฑิตยสภา
ชื่อคู่ความ โจทก์ - นายบุญทา แลใจบาล จำเลย - นายบุญส่ง เวียงแก้ว กับพวก
ชื่อองค์คณะ วิทูร เทพพิทักษ์ เพียร ศรีอรุณ ไพบูลย์ ไวกาสี
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน nan
