โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับพวกฝ่ายหนึ่ง กับนายขันธ์ฝ่ายหนึ่งวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน นายขันธ์ถูกจำเลยกับนายเฉี้ยงฆ่าตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249, 253 ให้ลงโทษบทหนักคือ มาตรา 249จำคุกจำเลย 15 ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาปรึกษาคดีแล้ว ได้ความว่าที่วัดบางครามมีงานเลี้ยงพระบนโรงฉัน ทุเรียนลูกแรกฉีกออกเพื่อเลี้ยงพระ ทุเรียนไม่สุก นางริมภรรยาจำเลยขอทุเรียนไม่สุกให้บุตรกิน นายขันธ์ กำนันพูดกับนางริมใช้ถ้อยคำแสลงหู คือนายขันธ์พูดว่า เอาให้ลูกกินได้หรือ ไม่รู้ภาษาได้กับเจ๊กกับจีน นางริมโต้ตอบไปบ้างแล้วกลับบ้านต่อมานายตี้หน่ายบิดาจำเลยไปที่โรงฉันต่อว่านายขันธ์ จำเลยและนายเฉี้ยงผู้เป็นบุตรนายตี้หน่ายลงจากโรงฉันไปยืนอยู่กับบิดาโจทก์นำสืบว่านายขันธ์ชี้แจ้งแก่นายตี้หน่ายว่า นายขันธ์ไม่ได้ว่ากระไรนายตี้หน่าย แต่นายตี้หน่ายไม่ฟัง นายขันธ์กลับไปเอาปืนลูกซองจากบ้าน และสั่งให้นายเขียว ผู้ใหญ่บ้านไล่จับนายตี้หน่ายและไล่จำเลยกับนายเฉี้ยงให้ออกจากวัด โจทก์นำสืบว่า นายตี้หน่ายเดินรี่เข้าไปที่นายขันธ์พร้อมด้วยทั้งยกมีดในท่าฟัน จำเลยและนายเฉี้ยงอยู่ในที่นั้นด้วย นายขันธ์ห้ามไม่ให้นายตี้หน่ายเข้าไปใกล้ นายตี้หน่ายก็ยังถือมีดอยู่ในมือ นายขันธ์เอาปืนยิงไปนัดหนึ่ง กระสุนปืนถูกทรวงอกนายตี้หน่าย ๆ ทรุดตัวลงและกระสุนปืนถูกนายเฉี้ยงที่ขา นายขันธ์ยิงแล้ววิ่งหนี จำเลยวิ่งไล่นายขันธ์ล้มลงจำเลยล้มทับใช้มีดทำร้ายนายขันธ์ รายงานชันสูตรลงว่า 17 แผล จำเลยผละจากนายขันธ์ไปดูบิดาที่ถูกยิง วันนั้นเองนายขันธ์ นายตี้หน่ายตายห่างกันราวครึ่งชั่วโมง ตามที่กล่าวมานี้ ข้อเท็จจริงต้องฟ้งว่า จำเลยทำร้ายนายขันธ์เพราะความโกรธกล่าวคือ

1. นายขันธ์กล่าวเสียดสี นางริมกระทบถึงจำเลยและบิดาจำเลย

2. นายขันธ์ไล่จำเลย และบิดาจำเลยกับน้องจำเลยออกจากวัดต่อหน้าชุมนุนชนและ

3. นายขันธ์จ้องปืนยิงบิดาจำเลยโดยเจตนาฆ่า เหตุทั้งหลายที่เกิดขึ้น นายขันธ์เป็นผู้ก่อ เริ่มแต่กล่าวเสียดสีนางริม ตอนที่นายตี้หน่ายถือมีดเดินเข้าไปที่นายขันธ์ข้อเท็จจริงไม่ได้ความว่านายตี้หน่ายกระทำร้ายนายขันธ์จริงจัง นายตี้หน่ายยังอยู่ห่างนายขันธ์ ฝ่ายนายขันธ์ก่อเหตุร้ายซ้ำเข้าอีก คือใช้ปืนยิงนายตี้หน่าย จำเลยอยู่ในที่นั้นก่อนแล้ว คือก่อนที่จะมีเหตุข้อเท็จจริงไม่ได้ความว่า จำเลยเข้าวิวาทกับนายขันธ์ต่อเมื่อนายขันธ์ยิงบิดาจำเลยแล้ว จำเลยจึงทำร้ายนายขันธ์ เป็นการกระทำโดยถูกยั่วโทสะ

ศาลนี้พิพากษาแก้ ให้จำคุกจำเลยสามปีตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 72

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา