คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ศาลบังคับจำเลยคืนเงินมัดจำเลยคำซื้อน้ำตาลให้แก่โจทก์และให้จำเลยใช้เงินค่าปรับตามสัญญาซื้อขายน้ำตาลด้วย

จำเลยให้การปฏิเสธว่า ไม่เคยทำสัญญาขายน้ำตาลให้แกโจทก์ไม่เคยรับเงินมัดจำจากโจทก์ สัญญาที่โจทก์นำมาฟ้องเป็นสัญญาปลอม จำเลยเพียงแต่เคยเซ็นนามเป็นพะยานในสัญญาซึ่งยี่ห้อเคี่ยนเฉี้ยง ได้ตกลงซื้อน้ำตาลจากนายจ้างจำเลยเท่านั้น

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยใช้เงินให้โจทก์ตามฟ้อง

จำเลยยื่นฎีกาคัดค้านในปัญหาข้อกฎหมายว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องคดีนี้ เพราะยี่ห้องเคี่ยนเฉี้ยงที่เป็นผู้ซื้อในสัญญาเป็นห้างหุ้นส่วนไม่ใช่ของโจทก์แต่ผู้เดียว และโจทก์เรียกเบี้ยปรับสูงเกินไป

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้กฎหมายที่โจทก์ยกขึ้นคัดค้านมาในชั้นฎีกานี้โจทก์มิได้ยกขึ้นคัดค้านให้การต่อสู้เสียในศาลชั้นต้น คดีไม่มีประเด็นที่จะต้องพิจารณาถึงอำนาจฟ้องของโจทก์ และเบี้ยปรับที่จำเลยว่าสูงเกินควร จำเลยก็มิได้ให้การคัดค้านทั้งไม่ปรากฎตามทางพิจารณาว่าเบี้ยปรับสูงเกินไป พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา