คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5218/2556
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ม. 112
แม้ผู้ประกันจะนำตัวจำเลยมายังศาลชั้นต้นตามกำหนดนัดที่ศาลชั้นต้นระบุไว้ในใบนัดให้ส่งตัวจำเลยก็ตาม แต่ข้อเท็จจริงปรากฏตามรายงานเจ้าหน้าที่ศาลว่าในวันดังกล่าวจำเลยและผู้ประกันมาศาลเพื่อยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ เมื่อเจ้าพนักงานศาลตรวจสอบแล้วปรากฏว่าล่วงเลยกำหนดระยะเวลาอุทธรณ์ และสอบถามจำเลยแล้วประสงค์จะยื่นอุทธรณ์ จำเลยและผู้ประกันจึงให้เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เขียนคำร้องเพื่อขอให้ศาลพิจารณาคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ เมื่อเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เขียนคำร้องให้จำเลยและผู้ประกันแล้วได้แจ้งให้จำเลยและผู้ประกันรอฟังคำสั่ง แต่เมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งแล้วจำเลยและผู้ประกันไม่มาฟังคำสั่ง พฤติการณ์ของจำเลยและผู้ประกันดังกล่าวเห็นได้ว่า จำเลยและผู้ประกันมาศาลตามกำหนดนัดในใบนัดของศาลชั้นต้นเพื่อยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์เท่านั้น ยังถือไม่ได้ว่าผู้ประกันได้ส่งมอบตัวจำเลยต่อศาลชั้นต้นแล้ว ผู้ประกันจึงผิดสัญญาประกัน
คดีสืบเนื่องจากศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 341, 343 วรรคแรก พระราชกำหนดการกู้ยืมเงินที่เป็นการฉ้อโกงประชาชน พ.ศ.2527 มาตรา 4 วรรคหนึ่ง, 12 โดยอ่านคำพิพากษาให้คู่ความฟังเมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2555 ต่อมาวันที่ 19 มีนาคม 2555 จำเลยและผู้ประกันมาศาลพร้อมนำคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์มายื่นต่อศาลชั้นต้น เมื่อเจ้าพนักงานศาลตรวจสอบแล้วปรากฏว่าล่วงเลยกำหนดระยะเวลาอุทธรณ์แล้วและจำเลยยังประสงค์ที่จะอุทธรณ์ จำเลยและผู้ประกันจึงให้เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เขียนคำร้องเพื่อขอให้ศาลพิจารณาคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เขียนคำร้องให้จำเลยและผู้ประกันแล้วเสนอต่อศาลชั้นต้น พร้อมแจ้งให้จำเลยและผู้ประกันรอฟังคำสั่งศาลชั้นต้น ต่อมาเวลาประมาณ 14 นาฬิกา ถึง 14.30 นาฬิกา เจ้าพนักงานศาลประกาศเรียกจำเลยและผู้ประกัน แต่จำเลยและผู้ประกันไม่มาพบและไม่แจ้งเหตุขัดข้อง ศาลชั้นต้นจึงมีคำสั่งว่า พฤติการณ์ของจำเลยและผู้ประกันตามรายงานเจ้าหน้าที่ส่อแสดงให้เห็นว่าผู้ประกันไม่ส่งตัวจำเลยตามสัญญาประกัน ให้ปรับผู้ประกันเต็มตามสัญญาประกัน
ผู้ประกันอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 5 พิพากษายืน
ผู้ประกันฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาของผู้ประกันว่า ผู้ประกันผิดสัญญาประกันหรือไม่ โดยผู้ประกันฎีกาว่า ผู้ประกันได้นำตัวจำเลยมาส่งต่อศาลชั้นต้นตามกำหนดนัดที่ศาลชั้นต้นได้ระบุไว้ในใบนัดให้ส่งตัวจำเลยในวันที่ 19 มีนาคม 2555 เวลา 9 นาฬิกา แล้ว ผู้ประกันจึงหมดหน้าที่ในฐานะผู้ประกันนั้น เห็นว่า แม้ผู้ประกันจะนำตัวจำเลยมายังศาลชั้นต้นตามกำหนดนัดที่ศาลชั้นต้นระบุไว้ในใบนัดให้ส่งตัวจำเลยก็ตาม แต่ข้อเท็จจริงปรากฏตามรายงานเจ้าหน้าที่ศาลว่าในวันดังกล่าวจำเลยและผู้ประกันมาศาลเพื่อยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ เมื่อเจ้าพนักงานศาลตรวจสอบแล้วปรากฏว่าล่วงเลยกำหนดระยะเวลาอุทธรณ์ และสอบถามจำเลยแล้วประสงค์จะยื่นอุทธรณ์ จำเลยและผู้ประกันจึงให้เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เขียนคำร้องเพื่อขอให้ศาลพิจารณาคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์ เมื่อเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์เขียนคำร้องให้จำเลยและผู้ประกันแล้วได้แจ้งให้จำเลยและผู้ประกันรอฟังคำสั่ง แต่เมื่อศาลชั้นต้นมีคำสั่งแล้วจำเลยและผู้ประกันไม่มาฟังคำสั่ง พฤติการณ์ของจำเลยและผู้ประกันดังกล่าวเห็นได้ว่า จำเลยและผู้ประกันมาศาลตามกำหนดนัดในใบนัดของศาลชั้นต้นเพื่อยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาอุทธรณ์เท่านั้น ยังถือไม่ได้ว่าผู้ประกันได้ส่งมอบตัวจำเลยต่อศาลชั้นต้นแล้ว ผู้ประกันจึงผิดสัญญาประกัน ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 5 พิพากษามานั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของผู้ประกันฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
หมายเลขคดีดำศาลฎีกา อ.460/2556
แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ชื่อคู่ความ โจทก์ - พนักงานอัยการจังหวัดเชียงใหม่ ผู้ประกัน - นางยาวาเฮ ดาโอะ จำเลย - นายอับดุลกานี ผดุงรักษ์ศาสตร์
ชื่อองค์คณะ อภิรัตน์ ลัดพลี ธงชัย เสนามนตรี พศวัจณ์ กนกนาก
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ที่ตัดสิน ศาลจังหวัดเชียงใหม่ - นายสนธนัชชัย จันทร์พานิช ศาลอุทธรณ์ภาค 5 - นายกีรติ เชียงปวน
