ได้ความว่า ล.จำเลยกับ ฟ.วิวาทต่อสู้กันอยู่ที่บนตลิ่ง ท.ป.ม.จำเลยซึ่งไปในงานแห่ผ้าป่าได้แวะเรือขึ้นไปที่เกิดเหตุ แลนายปุ่นผู้ตายก็จอดเรือถือพายขึ้นไปด้วยแล้วตรงเข้าที่ ท.จำเลยโดยมิได้มีการวิวาทกันอย่างใด ท.จึงเอามีดแทงนายปุ่นล้มลงขาดใจตาย ดังนี้

ศาลเดิมทำความเห็นเสนออธิบดีว่า ท.มีผิดตาม ม.๒๕๑ ให้จำคุก ๕ ปี แลเพิ่มโทษตาม ม.๗๒ กับลงโทษที่รอการลงอาญาไว้ด้วยรวมเปน ๗ ปี ๘ เดือน ส่วน ล.ม.ป.มีผิดตาม ม.๒๕๓ ให้จำคุก ล.๑ ปี ม.ป.คนละ ๒ เดือน

อธิบดีเห็นแย้งว่า ท.ทำโดยป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ แล ม.ป.เปนแต่ผู้ห้ามการวิวาท ควรให้ปล่อยตัวไปทั้ง ๓ คน ส่วน ล.วิวาทกับ ฟ. ๆ ไม่มีบาดเจ็บ ควรปรับ ล.เปนพินัย ๕๐ บาทตาม ม.๓๓๕ ข้อ ๖

ศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ให้บังคับคดีไปตามความเห็นอธิบดีผู้พิพากษาศาลมณฑล

ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา