โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเล่นโปกำพนันเอาทรัพย์แก่กันโดยมิได้รับอนุญาต

จำเลยต่อสู้ว่าจำเลยเล่นกั่นแปะ ไม่ได้เล่นโปกำ

ทางพิจารณาได้ความว่า วิธีเล่นของจำเลยนั้นคือ ต.จำเลยกำสตางค์ไว้ในมือซึ่งเรียกว่าเจ้ามือ จำเลยนอกนั้นเป็นผู้แทนจะแทงเท่าไรก็เอาเงินออกวางแล้วทายสตางค์ที่อยู่ในกำมือของ ต. ทายได้เพียง ๑ ใน ๔ เพราะมีการถูกและกินกันเพียง ๔ ประตูเท่านั้นผู้ตายถูกได้รับใช้ ๓ ต่อวิธีเล่นเช่นนี้พะยานโจทก์ว่าคล้ายโปกำหากแต่ว่าโปกำมีวิธีแทงได้หลายอย่างเช่นให้ถูกและกิน ๒ ประตูก็ได้ ผู้เป็นเจ้ามือต้องกำเบี้ยออกมาวางแล้วแจงทีละ ๔ เบี้ยเหลือเศษเท่าใดเป็นตัวออก แลทำเป็นเส้นกากะบาดไว้สำหรับผู้แทง

ศาลชั้นต้นเห็นว่าวิธีเล่นของจำเลยไม่เป็นโปกำหรือคล้ายโปกำ

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าลักษณสำคัญแห่งการเล่นนี้คล้ายโปกำจริง ไม่จำเป็นว่าจะต้องมีเครื่องมือแลวิธีการเหมือนกันทุกอย่าง พิพากษาให้ปรับจำเลยตาม ม.๙ แห่งพ.ร.บ. การพะนันพ.ศ.๒๔๗๓

ศาลฎีกาตัดสินยืนตาม

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา