คดีนี้ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยฐานปล้นทรัพย์ตามมาตรา ๓๐๑ และ พ.ร.บ.แก้ไขกฎหมายอาญา ๒๔๗๗ (ฉะบับที่ ๔ )มาตรา ๗ มีกำหนด ๑๐ ปี จำเลยยื่นฎีกาเป็นฎีกาย่อมิได้ระบุเท็จจริงและข้อกฎหมายที่อ้างอิงขึ้นมารโดยลำดับ และได้ยื่นคำแถลงการณ์เพิ่มเติมมาภายหลัง

ศาลฎีกาตัดสินว่าตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๙๓ วรรค ๒ และ ๒๒๕ พึงถือได้ว่ากฎหมายห้ามมิให้ฎีกาย่อเช่นเดียวกับการยื่นอุทธรณ์เหมือนกันประกอบทั้งตามประมวลวิธีพิจารณาความแพ่งก็ห้ามมิให้ฎีกาย่อ ในความแพ่งด้วยความอาญาเรื่องใดในประมวลวิธีพิจารณาอาญาไม่มีบทบังคับไว้โดยตรง ม.๑๕ โยงให้ไปใช้ในประมวลวิธีพิจารณาความแพ่งด้วย จึงพิพากษาให้ยกฎีกาจำเลยเสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา