โจทก์ฟ้องว่าจำเลยใช้มีดฟันนายเล็กหรือพนอม กุสุมาลย์ โดยเจตนาฆ่านายเล็กถึงแก่ความตายสมเจตนาของจำเลย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288

จำเลยให้การว่า ใช้มีดทำร้ายผู้ตายจริงเพื่อป้องกันตัวเพราะผู้ตายใช้ปืนยิงจำเลยก่อนจนจำเลยบาดเจ็บ แล้วจะทำร้ายจำเลยซ้ำอีก จำเลยจึงฟันไป

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า การที่จำเลยทำร้ายผู้ตายไม่ใช่เป็นการป้องกันตัวมีความผิดตามมาตรา 288 จำคุก 15 ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าผู้ตายมีอาวุธปืนแก๊ปยาวเข้าไปในไร่ข้าวโพดของจำเลย และจะตัดไม้ในไร่ของจำเลย แต่จำเลยไม่ยอมให้ตัด ทั้งสองคนโต้เถียงกัน ผู้ตายยกปืนจ้องเล็งไปที่จำเลย จำเลยเข้าแย่งปืนปืนลั่นถูกจำเลยบาดเจ็บ และปืนหลุดมือลงพื้นดิน ผู้ตายวิ่งหนีเข้าป่าโดยไม่มีอาวุธติดตัว จำเลยไล่ติดตามไปทำร้ายผู้ตายในป่าถึงตาย พฤติการณ์เช่นนี้จะฟังว่าเป็นการป้องกันสิทธิตามกฎหมายหาได้ไม่ เพราะภยันตรายที่จำเลยได้รับผ่านพ้นไปแล้ว และไม่มีภยันตรายที่ใกล้จะถึงอีก และเห็นว่าการที่ผู้ตายมีอาวุธปืนติดตัวไปในไร่ของจำเลย พูดคุกคามจะตัดไม้ในไร่ ทำนองข่มเหงจำเลยทั้ง ๆ ที่จำเลยห้ามแล้ว ผู้ตายกลับไม่พอใจยกปืนจ้องไปทางจำเลย จำเลยกับผู้ตายแย่งปืนกัน ปืนลั่นถูกจำเลยบาดเจ็บ ปืนหลุดจากมือผู้ตาย ผู้ตายวิ่งหนีไปแล้ว การที่จำเลยไล่กวดทำร้ายผู้ตายถึงตายเช่นนี้เห็นได้ว่าได้กระทำร้ายต่อผู้ที่ข่มเหงอย่างร้ายแรงด้วยเหตุอันไม่เป็นธรรมในระยะเวลาต่อเนื่องกระชั้นชิดกัน ถือว่าเป็นบันดาลโทสะตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 72

พิพากษากลับ ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ประกอบมาตรา 72 จำคุก 5 ปี

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา