คดีได้ความว่าจำเลยเป็นครูโรงเรียนมีหน้าที่ออกใบเสร็จเก็บเงินจากนักเรียนและร้านขายอาหาร จำเลยได้ออกใบเสร็จเก็บเิงนทางปลายขั้วมากและจดลงทางปลายขั้วน้อยกว่าเก็บได้จริง และได้ยักยอกเงินไว้ ๑๕๗ บาท ๕๐ สตางค์

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยฐานจดแจ้งรายการเท็จตามมาตรา ๒๓๐

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยควรมีผิดฐานยักยอกอีกกะทงหนึ่งตามมาตรา ๓๑๙(๑) พิพากษาให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๑๙(๑)อีกกะทงหนึ่ง

ศาลฎีกาตัดสินว่าการที่จำเลยมีหน้าที่ส่งเงินแก่ครู่ใหญ่ทุกวัน และเจตนาเอาเงินไว้ใช้เอง ย่อมเกิดเป็นความผิดฐานยักยอกโดยบริบูรณ์ จำเลยย่อมได้ชื่อว่ากระทำความผิดในคราวเดียวกันและเลมิดกฎหมายหลายบทเพราะไม่ปรากฎว่าจำเลยได้ยักยอกก่อนจดต้นขั้วเท็จนั้น ตามมาตรา ๗๐ จำเลยต้องได้รับโทษหนักตามมาตรา ๒๓๐ แต่บทเดียว จึงพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา