โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้ยื่นคำร้องขอจับจองที่ดินรกร้างว่างเปล่าที่ตำบลเหมืองแก้ว อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ จำเลยได้คัดค้านต่อคณะกรมการอำเภอว่าจำเลยได้ครอบครองทำประโยชน์อยู่ เป็นเหตุให้ณะกรมการอำเภอยกคำร้องโจทก์เสีย จึงขอให้ศาลห้ามไม่ให้จำเลยเกี่ยวข้อง

จำเลยต่อสู้ว่าไม่ใช่ที่รกร้างว่างเปล่า จำเลยทำประโยชน์ตลอดมาและตัดฟ้องว่า โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้อง

ศาลชั้นต้นงดสืบพยาน แล้ววินิจฉัยว่า โจทก์ไม่มีสิทธิฟ้องให้ยกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ดำเนินการพิจารณาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์มีสิทธิจับจองที่รกร้างว่างเปล่าได้ตามพระราชบัญญัติออกโฉนดที่ดินฉบับที่ 6 พ.ศ. 2479 เมื่อจำเลยคัดค้านจนเป็นเหตุให้เจ้าพนักงานระงับการออกใบเหยียบย่ำให้โจทก์จึงนับว่ามีการโต้แย้งสิทธิขึ้นแล้วโจทก์ย่อมมีสิทธิฟ้องจำเลยได้พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา