โจทก์ฟ้องว่าจำเลยซึ่งได้รับอนุญาตให้ขึ้นทะเบียนเป็นผู้ประกอบโรคศิลป แผนปัจจุบันในสาขาผดุงครรภ์ชั้นสอง และได้รับอนุญาตให้ดำเนินการสถานพยาบาลแผนปัจจุบันสาขาผดุงครรภ์ชั้นสอง ได้บังอาจประกอบโรคศิลปสาขาเวชกรรมอันมิใช่ประกอบโรคศิลปตามประเภทและสาขาที่ได้รับอนุญาตตามข้อจำกัดและเงื่อนไขในการประกอบโรคศิลปพ.ศ. 2479 เจ้าพนักงานจับจำเลยได้พร้อมด้วยยาชนิดต่าง ๆ หลอดฉีดยาและเข็มฉีดยา 1 ชุด เลื่อยตัดแก้ว 1 อัน อันเป็นเครื่องมือที่จำเลยใช้ในการกระทำผิดเป็นของกลาง ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ. ควบคุมการประกอบโรคศิลป 2479 มาตรา 16, 21 ริบของกลางและนับโทษต่อ

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าฟ้องโจทก์เคลือบคลุมของกลางไม่ปรากฏว่าจำเลยใช้ในการกระทำผิดอย่างไร หรือมีไว้เป็นความผิด พิพากษายกฟ้อง ของกลางคืนจำเลย

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าฟ้องโจทก์สมบูรณ์ พิพากษากลับว่าจำเลยผิดตามพ.ร.บ. ควบคุมการประกอบโรคศิลปะ2479 มาตรา 16, 21 ปรับ 400 บาทลดรับสารภาพกึ่งหนึ่ง คงปรับ 200 บาท ของกลางริบ ไม่นับโทษต่อ

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องซึ่งโจทก์บรรยายว่า จำเลยได้บังอาจประกอบโรคศิลปสาขาเวชกรรมนั้น ในมาตรา 4 แห่ง พ.ร.บ. ควบคุมการประกอบโรคศิลปะ2479 แก้ไขโดย พ.ร.บ. ควบคุมการประกอบโรคศิลปะ(ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2490 มาตรา 3 ระบุว่า การประกอบโรคศิลปสาขาเวชกรรม คือการบำบัดโรคด้วยยาด้วยศัลยกรรม ด้วยแสงรัศมีด้วยสูติกรรมหรือด้วยจิตตวิเคราะห์ แสดงว่า ในการประกอบโรคศิลปสาขาเวชกรรมนั้น มีการกระทำซึ่งเป็นข้อเท็จจริงต่างกันและแยกกันหลายประการ เมื่อโจทก์มิได้บรรยายข้อเท็จจริงให้เห็นว่าจำเลยได้กระทำการอย่างไรอันเป็นการประกอบโรคศิลปสาขาเวชกรรม ฟ้องของโจทก์จึงไม่ชัดเจนพอที่จะทำให้จำเลยเข้าใจข้อหาได้ดี แม้จะได้บรรยายว่าจับได้ยาต่าง ๆ หลายอย่าง รวมทั้งเข็มและหลอดฉีดยาเลื่อยตัด แล้ว ก็บรรยายแต่เพียงว่าเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการกระทำผิดดังกล่าวแล้ว ไม่อาจทำให้เข้าใจได้ว่า การกระทำผิดของจำเลยได้กระทำการอย่างไร จึงเป็นฟ้องที่ไม่ถูกต้องตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 158 พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์ บังคับคดีตามศาลชั้นต้น

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา