ได้ความว่า บิดาจำเลยยกที่ดินมือเปล่าและมอบการครอบครองให้จำเลย และจำเลยได้เข้าครอบครองปลูกต้นผลไม้ในที่รายพิพาทมาหลายปีแล้ว โจทก์เพิ่งได้รับใบเหยียบย่ำภายหลัง

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลล่างทั้งสองว่า การที่บิดายกที่ดินมือเปล่าและมอบการครอบครองให้แก่บุตร (จำเลยแล้ว จำเลยได้สิทธิครอบครองโดยสมบูรณ์ โดยมิต้องทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อเจ้าหน้าที่แม้มาตรา 15 แห่ง พ.ร.บ. ออกโฉนดที่ดิน (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2479จะให้พนักงานเจ้าหน้าที่มีอำนาจสั่งให้ผู้เข้าครอบครองที่ดินโดยไม่ได้รับอนุญาตออกไปจากที่ดินนั้นได้ ถ้าขัดคำสั่งมีความผิดก็ดีนั่นเป็นเรื่องที่เจ้าหน้าที่จะพึงดำเนินการตามกฎหมาย ไม่ใช่ให้มีอำนาจออกใบเหยียบย่ำทับที่เขา แล้วให้ผู้รับใบเหยียบย่ำมาฟ้องขับไล่เอาเองเช่นนี้

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา