โจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องว่า จำเลยเป็นหนี้โจทก์ตามคำพิพากษาทั้งสิ้น 3,025,657.03 บาท โจทก์สืบหาทรัพย์สินของจำเลยเพื่อดำเนินการบังคับคดีแล้ว แต่จำเลยไม่มีทรัพย์สินอื่นใดที่จะบังคับคดีได้ จำเลยเป็นบุคคลมีหนี้สินล้นพ้นตัวและเป็นหนี้โจทก์อันกำหนดจำนวนได้แน่นอนไม่น้อยกว่า 50,000 บาท ขอให้มีคำสั่งพิทักษ์ทรัพย์ของจำเลยเด็ดขาดและพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลาย

จำเลยไม่ยื่นคำให้การ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 4 พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีล้มละลายวินิจฉัยว่า "ที่โจทก์ฎีกาว่า ตั้งแต่จำเลยเป็นหนี้โจทก์ตามคำพิพากษา จำเลยไม่มีทรัพย์สินใด ๆ ที่จะชำระหนี้แก่โจทก์จำเลยเพิ่งได้รับโอนที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์และโฉนดที่ดินมาโดยซื้อขายและการให้ตามเอกสารหมาย ล.1 ถึง ล.6 ในวันที่ 14 ถึง 15พฤษภาคม 2541 ก่อนวันนัดสืบพยานจำเลยวันที่ 18 พฤษภาคม 2541และจำเลยไม่ได้ชำระหนี้ให้แก่โจทก์แต่อย่างใด จึงเป็นการกระทำโดยไม่สุจริตนั้น เห็นว่า ตามหลักฐานหนังสือรับรองการทำประโยชน์และโฉนดที่ดินดังกล่าวมีชื่อจำเลยเป็นผู้มีสิทธิครอบครองและผู้ถือกรรมสิทธิ์และราคาประเมินที่ทางราชการรับรองแล้วรวมเป็นเงิน 3,199,725 บาท แม้จะเป็นทรัพย์สินที่จำเลยได้มาภายหลังจากที่โจทก์ฟ้องคดีล้มละลายแล้วก็ตามย่อมเป็นทรัพย์สินที่โจทก์สามารถบังคับชำระหนี้ได้ หามีกฎหมายกำหนดว่าต้องเป็นทรัพย์สินที่มีอยู่ก่อนฟ้องคดีล้มละลายไม่ และการที่จำเลยรับโอนทรัพย์สินที่ดินตามหนังสือรับรองการทำประโยชน์และโฉนดที่ดินบางส่วนมาโดยการซื้อขายแทนที่จะนำเงินไปชำระหนี้ให้โจทก์ก่อน จะว่าเป็นเรื่องที่จำเลยสร้างหลักฐานขึ้นมาเพื่อไม่ชำระหนี้ให้โจทก์ดังที่โจทก์ฎีกานั้นก็ไม่ปรากฏข้อเท็จจริงชัดแจ้ง น่าจะเป็นการทำเพื่อแสดงให้เห็นว่าจำเลยมีทรัพย์สินเพียงพอชำระหนี้ได้ทั้งหมดมากกว่า เพราะอย่างไรก็ตามโจทก์สามารถบังคับคดีแก่ทรัพย์สินของจำเลยได้อยู่แล้ว ดังนั้น เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าจำเลยมีทรัพย์สินเพียงพอชำระหนี้ได้ทั้งหมด จำเลยจึงไม่ใช่บุคคลที่มีหนี้สินล้นพ้นตัว ไม่ควรให้จำเลยเป็นบุคคลล้มละลาย ที่ศาลล่างทั้งสองพิพากษายกฟ้องนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น"

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ