คดีได้ความว่าจำเลยขับรถบรรทุกหนักเกินกว่าอัตราที่เจ้าพนักงานกำหนดให้โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษาตาม พ.ร.บ.รถยนต์ ๒๔๗๓ ม.๓๕ และกฎเสนาบดีออกโดย ม.๔๒ แห่ง พ.ร.บ.นั้น

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ปรับจำเลย ๒๐ บาท ตาม พ.ร.บ.รถยนต์ ๒๔๗๓ ม.๓๕ และกฎเสนาบดีที่โจทก์อ้าง

จำเลยฎีกาว่ากฎกระทรวงที่ว่าด้วยน้ำหนักบรรทุกนี้ออกตาม ม.๔๒ หาได้ออกตามมาตรา ๓๘ ไม่ ฉะนันจะปรับจำเลยตาม ม.๓๕ มิได้ และว่าเมื่อศาลฟังว่าจำเลยไม่ใช่เป็นผู้บรรทุกเป็นแต่เพียงคนขับการบรรทุกเกินอัตราจำเลยจึงไม่ต้องรับผิด

ศาลฎีกาตัดสินว่ามาตรา ๔๒ เป็นบททั่วไปครอบ ม.๓๘ อันเป็นบทฉะเพาะการไว้ด้วย กฎนี้จึงใช้ได้ผู้ใดละเมิดก็ผิด และใครจะบรรทุกเกินอัตราก็ตาม แต่จำเลยเป็นผู้ขับรถที่บรรทุกเกินอัตรานั้นจำเลยต้องมีผิดเพราะความผิดเกิดเมื่อขับรถออกไปตามถนน เห็นว่าฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้นให้ยกเสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา