คดีสืบเนื่องมาจากโจทก์ฟ้องให้จำเลยทั้งสามชำระหนี้ตามสัญญากู้เบิกเงินเกินบัญชีและบังคับจำนอง ศาลชั้นต้นพิพากษาตามยอมให้จำเลยทั้งสามร่วมกันชำระเงิน 934,274.41 บาท พร้อมดอกเบี้ยและค่าฤชาธรรมเนียมแก่โจทก์โดยผ่อนชำระเป็นงวด แต่จำเลยทั้งสามผิดนัดชำระหนี้โจทก์จึงขอให้บังคับคดีแล้วนำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างของจำเลยที่ 2 เพื่อบังคับชำระหนี้ตามคำพิพากษา เจ้าพนักงานบังคับคดีได้ทำการขายทอดตลาดที่ดินให้แก่ผู้ให้ราคาสูงสุดเป็นเงิน 250,000 บาท

จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องว่า จำเลยที่ 1 เป็นภริยาของจำเลยที่ 2ขอคัดค้านว่าราคาที่ดินของจำเลยที่ 2 ที่ขายทอดตลาดไปนั้นเป็นราคาที่ต่ำเกินไปควรขายได้ในราคาไม่ต่ำกว่า 1,000,000 บาท เพราะอยู่ในเขตชุมชนสุขาภิบาลอำเภอบ้านผือทั้งขายได้ราคาไม่คุ้มหนี้ขอให้เพิกถอนการขาย

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ยกคำร้อง

จำเลยที่ 1 อุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน

จำเลยที่ 1 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามคำร้องของจำเลยที่ 1 หาได้กล่าวอ้างว่าศาลได้ออกหมายบังคับคดีฝ่าฝืนหรือเจ้าพนักงานบังคับคดีได้ดำเนินการบังคับคดีฝ่าฝืนต่อบทบัญญัติแห่งลักษณะ 2 ว่าด้วยการบังคับคดีตามคำพิพากษาหรือคำสั่งอย่างใดไม่ ที่จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องคัดค้านแต่เพียงว่า การขายทอดตลาดทรัพย์ของจำเลยที่ 2 ได้ราคาต่ำไปไม่คุ้มหนี้นั้น โดยมิได้ระบุว่าเจ้าพนักงานบังคับคดีดำเนินการขายทอดตลาดอย่างไร และเพราะเหตุใดราคาขายทอดตลาดจึงเป็นราคาที่ต่ำไป จึงยังถือไม่ได้ว่าเป็นกรณีที่เจ้าพนักงานบังคับคดีได้ดำเนินการบังคับคดีโดยฝ่าฝืนกฎหมาย ข้อคัดค้านของจำเลยที่ 1ดังกล่าวยังไม่เป็นเหตุที่จะให้ศาลมีคำสั่งเพิกถอนการขายทอดตลาดทรัพย์ของจำเลยที่ 2 ตามบทบัญญัติมาตรา 296 วรรคสองแห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ทำให้ไม่มีความจำเป็นต้องทำการไต่สวนก่อนมีคำสั่ง ศาลล่างทั้งสองยกคำร้องจำเลยที่ 1 นั้นศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา