โจทก์ฟ้องว่า ที่ดิน 2 แปลงเฉพาะส่วนของนายปีพี่ชายโจทก์โค 6 ตัวและเกวียน 1 เล่มเป็นมรดกของนายปี ตกได้แก่โจทก์ ซึ่งเป็นทายาทโดยธรรมของนายปี จำเลยได้เอาโฉนด โคและเกวียนไปจากโจทก์ขอให้ศาลแสดงว่าที่ดินเป็นของโจทก์และเพิกถอนชื่อจำเลยออกจากโฉนดและให้คืนโคและเกวียนด้วย

จำเลยให้การว่า จำเลยแต่งงานกับนายปีเกิดบุตรด้วยกัน คือเด็กชายบุญศรี ทรัพย์ที่พิพาทเป็นของนายปี และจำเลย นายปีได้ยกให้แก่จำเลยและเด็กชายบุญศรีหมดแล้ว

ระหว่างพิจารณาเด็กชายบุญศรียื่นคำร้องขอเป็นจำเลยร่วมแล้วภายหลังตาย นางใยจำเลยรับมรดกความต่อมา

ศาลชั้นต้นฟังว่า ทรัพย์พิพาทเป็นมรดกของนายปี นอกจากที่ดินที่ไม่มีหนังสือสำคัญเป็นของนายปีและโจทก์ร่วมกัน ส่วนเด็กชายบุญศรีฟังว่าเป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของนายปี และเป็นผู้รับมรดกของนายปีทั้งหมด พิพากษาให้แบ่งที่ดินตามเส้นสีแดงแผนที่ 1 ระหว่างโจทก์กับนายปีคนละส่วน ส่วนของนายปีตกได้แก่เด็กชายบุญศรี ๆ ตาย ตกได้แก่จำเลย ทรัพย์นอกนั้นยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกา เห็นว่า นายปีได้เลี้ยงดูเด็กชายบุญศรีตลอดมาแสดงว่าได้รับรองเด็กชายบุญศรีเป็นบุตรของตน เด็กชายบุญศรีจึงมีสิทธิได้รับมรดกของนายปี ในฐานะผู้สืบสันดานตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1627, 1629(1) โจทก์ผู้เป็นทายาทในลำดับลงไป ไม่มีสิทธิในทรัพย์มรดกของนายปีเลย ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1630วรรคแรก

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา