โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยสมคบกันลักเล่นการพนันโปปั่นและโดยเฉพาะหาว่านางแม้นจำเลยเป็นเจ้ามือและนางจุยจำเลยเป็นหัวเบี้ยรับกินรับใช้ ขอให้ลงโทษ

เฉพาะตัวนางแม้น นางจุย ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า แม้จะให้การรับว่า ลักเล่นการพนันฐานเป็นลูกค้าก็ดี แต่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทั้งสองเป็นเจ้ามือและหัวเบี้ย และไม่มีพยานมาสืบให้ฟังได้ว่า จำเลยเป็นเจ้ามือและหัวเบี้ยดังฟ้อง ลงโทษจำเลยไม่ได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรค 2, 3 เพราะข้อเท็จจริงที่จำเลยรับต่างกับฟ้องและโจทก์ไม่ประสงค์ให้ลงโทษจำเลยในฐานเป็นลูกค้าพิพากษาปล่อยจำเลยทั้งสองนี้ไป

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ลงโทษจำเลยทั้งสองด้วย

จำเลยทั้งสองฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ไม่มีเหตุที่จะถือว่าข้อเท็จจริงที่ปรากฏตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง การที่โจทก์พยายามสืบเพื่อให้เห็นว่า จำเลยเป็นเจ้ามือหรือหัวเบี้ยเป็นเพียงเรื่องที่โจทก์ต้องการให้ศาลลงโทษจำเลยให้หนักไม่พอที่จะฟังว่าโจทก์ไม่มีความประสงค์ให้ลงโทษฐานเป็นลูกค้า จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา