ผู้ร้อง ยื่น คำร้องขอ ว่า ผู้ร้อง ครอบครอง ที่ดิน โฉนด เลขที่ 1173เนื้อที่ 56 ตารางวา โดย ความสงบ และ โดย เปิดเผย ด้วย เจตนาเป็น เจ้าของ เกินกว่า 30 ปี ขอให้ มี คำสั่ง ว่า ที่ดิน เฉพาะ ส่วน ที่ผู้ร้อง ครอบครอง ดังกล่าว เป็น กรรมสิทธิ์ ของ ผู้ร้องตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1382

ผู้คัดค้าน ยื่น คำคัดค้าน ว่า ที่ดิน โฉนด เลขที่ 1173 เป็น ของนาง แยนะ มารดา ผู้คัดค้าน เมื่อ นาง แยนะ ถึงแก่กรรม ก็ ตกเป็น กรรมสิทธิ์ แก่ ผู้คัดค้าน ผู้ร้อง เป็น เพียง ผู้อาศัย อยู่ กับ นาง แยนะ ผู้ร้อง ไม่ได้ กรรมสิทธิ์ ใน ที่ดินพิพาท ขอให้ ยกคำร้อง ขอ

ศาลชั้นต้น พิจารณา แล้ว พิพากษายก คำร้องขอ

ผู้ร้อง อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ ภาค 3 พิพากษายืน

ผู้ร้อง ฎีกา

ศาลฎีกา วินิจฉัย ที่ ผู้ร้อง ปลูก บ้าน ลง ใน ที่ดินพิพาท อย่าง ถาวรและ อยู่อาศัย ตลอดมา ก็ เพราะ นาง แยนะ น้อง ต่าง บิดา ของ ผู้ร้อง ซึ่ง เป็น เจ้าของ กรรมสิทธิ์ ที่ดินพิพาท อนุญาต ให้ ผู้ร้อง อยู่อาศัย ได้จนกว่า ผู้ร้อง จะ ถึงแก่กรรม ผู้ร้อง ครอบครอง ที่ดินพิพาท โดย อาศัย สิทธิของ นาง แยนะ ผู้เป็น เจ้าของ เท่ากับ ว่า ผู้ร้อง ถือ แทน นาง แยนะ ตลอดมา ครั้น นาง แยนะ ถึงแก่กรรม ก็ ต้อง ถือว่า ถือ แทน ทายาท ของ นาง แยนะ ซึ่ง มี ผู้คัดค้าน กับ นาย อุเซ็ง หาก ผู้ร้อง ประสงค์ จะ เปลี่ยน การ ครอบครองแทน เป็น การ ครอบครองปรปักษ์ จะ ต้องบอกกล่าว ไป ยัง นาง แยนะ หรือ ทายาท ของ นาง แยนะ ก่อน ว่า ไม่ประสงค์ จะ ครอบครอง ที่ดินพิพาท แทน นาง แยนะ ต่อไป เสีย ก่อน ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1381 แต่ ข้อเท็จจริงใน เรื่อง นี้ ไม่ได้ ความ ว่า ผู้ร้อง ได้ แสดง ให้ แจ้งชัด ว่า เป็น การใช้ สิทธิ ยึดถือ ครอบครอง เหนือ ที่ดินพิพาท ด้วย เจตนา เป็น เจ้าของ ดังนี้จึง ต้อง ถือว่า ผู้ร้อง ยัง คง ครอบครอง ที่ดินพิพาท โดย อาศัย สิทธิ ของนาง แยนะ อยู่ เช่น เดิม แม้ ผู้ร้อง จะ ครอบครอง ที่ดินพิพาท ติดต่อ กัน มา เป็น เวลา เกินกว่า 10 ปี แล้ว ผู้ร้อง ก็ หา ได้ กรรมสิทธิ์ ที่ดินพิพาทใน ฐานะ ครอบครองปรปักษ์ ตาม ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1382 ไม่

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา