โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจใช้มีดพร้าทำร้ายร่างกายนายมะเนื่องแต่กรณีวิวาท นายมะถูกจำเลยทำร้ายมีบาดเจ็บสาหัสขาดใจตายเพราะพิษบาดแผลในคืนนั้นเอง ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา 251

ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยกระทำไปเพียงเพื่อป้องกันชีวิตพอสมควรแก่เหตุ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง ปล่อยจำเลย

โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง จำเลยฎีกาคัดค้านข้อกฎหมายต่อมาว่า ฟ้องของโจทก์เคลือบคลุมตามข้อต่อสู้เดิมซึ่งศาลชั้นต้นได้สั่งรับขึ้นมา

ศาลฎีกาเห็นว่า ในปัญหาข้อกฎหมายเรื่องฟ้องเคลือบคลุมนั้นศาลย่อมมีหน้าที่จะต้องพิเคราะห์อยู่แล้วแม้จำเลยจะไม่ได้ยกขึ้นต่อสู้ก็ดี ในเรื่องนี้หากศาลอุทธรณ์จะได้เห็นชอบด้วยกับคำวินิจฉัยของศาลชั้นต้น จำเลยประสงค์จะเตือนศาลฎีกาในปัญหาข้อนี้ เพียงแต่กล่าวไว้ในคำแก้ฎีกาก็พอแล้ว หาจำต้องทำเป็นฎีกาขึ้นมาไม่และศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องของโจทก์ประกอบด้วยบทมาตราที่โจทก์อ้างเป็นที่เข้าใจได้ชัดเจนแล้วว่า โจทก์ประสงค์ให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา ในที่สุดคงฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยได้กระทำการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา