โจทก์ฟ้องว่า จำเลยกับนายสวัสดิ์ร่วมกันใช้ปืนและเหล็กสามเหลี่ยมปลายแหลมยิงและแทงนายสนิทถูกที่ร่างกายหลายแห่งโดยเจตนาฆ่า นายสนิทถึงแก่ความตายในวันเดียวกันนั้น ขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 288, 72 ลงโทษจำคุกจำเลย 5 ปี

จำเลยฝ่ายเดียวอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า ผู้ตายไปพูดให้จำเลยเลิกเล่นไพ่ จำเลยกับนายสวัสดิ์พี่จำเลยก็ตามผู้ตายออกไป แล้วจำเลยและนายสวัสดิ์สมัครใจต่อสู้กับผู้ตาย นายสวัสดิ์ใช้ปืนยิงถูกผู้ตาย 3 แผล จำเลยใช้มีดแทงถูกผู้ตายอีก 3 แผล ผู้ตายถึงแก่ความตายในวันนั้นจึงวินิจฉัยว่า การที่จำเลยร่วมกับนายสวัสดิ์ทำร้ายผู้ตายโดยจำเลยเป็นผู้แทงผู้ตาย ไม่เป็นการทำโดยป้องกันหรือบันดาลโทสะ เมื่อผู้ตายถึงแก่ความตายโดยการกระทำรวมกันของจำเลยและนายสวัสดิ์ เช่นนี้ แม้นายขอมแพทย์ประจำตำบลพยานโจทก์ผู้ทำการชันสูตรพลิกศพ ผู้ตายจะเบิกความว่า แผลมีดทุกแผลที่ศพไม่ทำให้ตายได้ก็ตาม จำเลยก็คงมีความผิดฐานเป็นตัวการฆ่าผู้อื่นอยู่นั่นเอง

พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 เห็นสมควรลงโทษจำคุกจำเลยไว้15 ปี แม้คดีนี้ ศาลชั้นต้นได้ลงโทษจำคุกจำเลยไว้มีกำหนด 5 ปี โจทก์มิได้อุทธรณ์ ศาลฎีกาจะลงโทษจำเลยหนักกว่านั้นมิได้ จึงให้จำคุกจำเลยไว้มีกำหนด 5 ปี

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา