โจทก์ฟ้องว่า สามีของจำเลยที่ 1 ทำสัญญาประนีประนอมยอมความต่อหน้าคณะกรรมการช่วยเหลือชาวนาชาวไร่ ยอมขายที่ดินมี ส.ค.1คืนให้โจทก์ ต่อมาสามีของจำเลยที่ 1 ถึงแก่กรรม และจำเลยที่ 1 ได้โอนขายที่ดินดังกล่าวให้แก่จำเลยที่ 2 โดยสมยอมและไม่สุจริต ขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยร่วมกันขายที่พิพาทให้โจทก์

จำเลยทั้งสองให้การว่า สัญญาประนีประนอมยอมความไม่ผูกพันจำเลยที่ 1 โจทก์ฟ้องคดีเมื่อสามีจำเลยที่ 1 ตายเกิน 1 ปี คดีขาดอายุความจำเลยที่ 2 รับโอนโดยสุจริตและเสียค่าตอบแทน ทั้งได้ครอบครองมาสองปีเศษแล้ว ไม่จำต้องโอนขายให้โจทก์

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า จำเลยที่ 2 ได้ครอบครองที่พิพาทเกิน 1 ปีแล้วจึงได้สิทธิครอบครอง ฟ้องโจทก์ขาดอายุความ พิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์ทั้งสองอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า กรณีมิใช่เป็นการแย่งการครอบครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1375 การยกเอาบทกฎหมายดังกล่าวมาปรับแล้วยกฟ้อง เป็นการวินิจฉัยไม่ตรงกับรูปคดี พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้น ให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยประเด็นข้อพิพาทของคู่ความจนสิ้นกระแสความ แล้วพิพากษาตามรูปคดี

จำเลยทั้งสองฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่ศาลอุทธรณ์จะพิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้นเพื่อให้ศาลชั้นต้นพิพากษาใหม่นั้น จะต้องเป็นกรณีที่ศาลชั้นต้นดำเนินกระบวนพิจารณาโดยไม่ชอบตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 243 คดีนี้ศาลชั้นต้นสืบพยานโจทก์จำเลยเสร็จสิ้นและพิพากษาคดีไปตามประเด็นที่ได้ชี้สองสถานไว้แล้ว ศาลชั้นต้นมิได้ดำเนินคดีโดยไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณาแต่อย่างใด เมื่อศาลอุทธรณ์เห็นว่าคำพิพากษาศาลชั้นต้นไม่ถูกต้องหรือคลาดเคลื่อนอย่างไร ก็ชอบที่จะพิพากษาแก้หรือกลับคำพิพากษาศาลชั้นต้นไปตามรูปคดี ไม่มีเหตุที่ศาลอุทธรณ์จะบังคับให้ศาลชั้นต้นพิพากษาคดีใหม่ การที่ศาลอุทธรณ์ให้ศาลชั้นต้นพิพากษาคดีใหม่ จึงไม่ชอบด้วยกระบวนพิจารณา

พิพากษายกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ศาลอุทธรณ์พิพากษาใหม่ตามรูปคดี ค่าฤชาธรรมเนียมในชั้นนี้ให้ศาลอุทธรณ์รวมสั่งเมื่อพิพากษาคดีใหม่

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา