โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้อาวุธปืนยิงนายสมพงษ์ จงจิตต์โดยเจตนาฆ่า เป็นเหตุให้นายสมพงษ์ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ริบของกลางทั้งหมด เว้นแต่อาวุธปืนของทางราชการ

จำเลยให้การปฏิเสธ

ระหว่างพิจารณา นางวุ้น จงจิตต์ มารดาผู้ตายยื่นคำร้องขอเข้าร่วมเป็นโจทก์ศาลชั้นต้นอนุญาตมาตรา 288 จำคุก 15 ปี ริบของกลางทั้งหมด เว้นแต่อาวุธปืนสั้นขนาด .38 ของทางราชการ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงรับฟังได้ในเบื้องต้นว่าวันเกิดเหตุนายดาบตำรวจเสมอ เอี่ยมประชา จ่าสิบตำรวจจำรัสศรีขวัญชัย และจำเลยซึ่งเป็นเจ้าพนักงานตำรวจแต่งกายนอกเครื่องแบบไปตรวจค้นตัวนายสมพงษ์ จงจิตต์ ผู้ตาย และสิ่งของในเพิงที่เกิดเหตุในซอยอินทามระ 14 พบกัญชาหนักประมาณ 200 กรัมถุงพลาสติกเล็กประมาณ 100 ถุง และที่เย็บกระดาษ 1 อัน อยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าที่ผู้ตายถือไว้จึงจับกุมผู้ตายใส่กุญแจมือไว้ทั้งสองข้าง แจ้งข้อหาว่ามียาเสพติดให้โทษประเภทกัญชาไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่าย ผู้ตายจะสวมใส่เสื้อ จำเลยถอดกุญแจมือให้ผู้ตายข้างหนึ่ง ผู้ตายฉวยโอกาสขณะนั้นกระโดดลงจากเพิงวิ่งหลบหนี จำเลยวิ่งไล่ตามและใช้อาวุธปืนยิงถูกผู้ตายถึงแก่ความตายตามรายงานการชันสูตรพลิกศพ เอกสารหมาย จ.3 มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาจำเลยว่า จำเลยฆ่าผู้ตายโดยเจตนาหรือกระทำการป้องกันตัวในการปฏิบัติราชการตามหน้าที่ ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า เมื่อจำเลยไขกุญแจมือให้ผู้ตายสวมเสื้อ ผู้ตายฉวยโอกาสนั้นกระโดดออกมาจากเพิงวิ่งหนีลงไปในบึงระหว่างซอยอินทามระ 14 กับซอยอินทามระ 16จำเลยวิ่งตาม และใช้อาวุธปืนสั้นยิงผู้ตายทางด้านหลัง การที่จำเลยใช้อาวุธปืนสั้นยิงผู้ตายดังกล่าว อาวุธปืนเป็นอาวุธร้ายแรงสามารถทำอันตรายผู้ตายถึงแก่ชีวิต กระสุนปืนถูกผู้ตายที่แก้มก้นด้านซ้ายตัดลำไส้ใหญ่ตัดเส้นโลหิตแดงที่ไปเลี้ยงขาซ้ายขาดทำให้โลหิตตกในเป็นเหตุให้ผู้ตายถึงแก่ความตายซึ่งเป็นผลโดยตรงที่จำเลยใช้อาวุธปืนยิงผู้ตาย เช่นนี้ แสดงว่า จำเลยยิงผู้ตายโดยเจตนาฆ่าผู้ตายในลักษณะที่ผู้ตายวิ่งหนีมือเปล่า และไม่มีภยันตรายที่ใกล้จะถึงจึงไม่พอฟังว่าจำเลยต่อสู้ป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ จำเลยจึงมีความผิดตามฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษาชอบแล้ว ฎีกาจำเลยฟังไม่ขึ้น

พิพากษายืน

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา