โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพ.ร.บ. ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3รวม 6 กระทง จำคุกกระทงละ 1 เดือน รวมจำคุก 6 เดือน

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่จำเลยออกเช็คให้ผู้เสียหายรวม 6 ฉบับเมื่อเช็คแต่ละฉบับถึงกำหนดผู้เสียหายไม่ได้นำไปเรียกเก็บเงินในทันที กลับนำเช็คทั้งหกฉบับไปเรียกเก็บเงินในวันเดียวกันหลังจากเช็คถึงกำหนดประมาณ 6 เดือน แสดงให้เห็นว่าผู้เสียหายรู้อยู่ว่าเช็คแต่ละฉบับไม่สามารถที่จะนำไปเรียกเก็บเงินในทันทีได้ และวิธีปฏิบัติในการกู้เงินและชำระเงินระหว่างผู้เสียหายกับจำเลย จำเลยจะกู้เงินจากผู้เสียหายโดยออกเช็คล่วงหน้าให้ผู้เสียหายไว้หากจำเลยนำเงินไปชำระหนี้ ผู้เสียหายก็จะคืนเช็คให้จำเลย ถ้าจำเลยไม่นำเงินไปชำระหนี้ผู้เสียหายจึงจะนำเช็คไปเรียกเก็บเงินทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่สามารถที่จะเรียกเก็บเงินตามเช็คได้ ศาลฎีกาเห็นว่า ลักษณะการกระทำระหว่างผู้เสียหายและจำเลยเช่นนี้เป็นการออกเช็คให้แก่กันเพื่อเป็นประกันในการชำระหนี้เงินกู้ ไม่ใช่เป็นการชำระหนี้ จำเลยไม่มีเจตนากระทำผิดตามที่โจทก์ฟ้อง

พิพากษายืน.

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา