คดีได้ความว่าจำเลยเป็นลูกจ้างเฝ้ายามของหลวงรักษานาเวศ ได้บังอาจลักทรัพย์ที่มีผู้นำมาฝากหลวงรักษาฯไว้ไปหลายหย่าง โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ของนายจ้างตามมาตรา ๒๙๔(๕)

ศาลฎีกาตัดสินว่า ในคดีนี้ทรัพย์ที่ถูกลักมิได้เป็นของนายจ้างจำเลย แต่อยู่ในความครอบครองของนายจ้างเช่นนี้ จะลงโทษจำเลยตามมาตรา ๒๙๔(๕) ได้หรือไม่ เห็นว่าตามความประสงค์ของกฎหมายบทนี้ย่อมครอบถึงทรัพย์ของผู้ครอบครองที่เป็นนายจ้างด้วย เพราะกฎหมายต้องการปราบปรามโดยลงโทษให้แรงกว่าธรรมดาจำเลยต้องมีความผิดตามมาตรา ๒๙๔(๕) คำพิพากษาศาลชั้นต้นทั้ง ๒ ชอบแล้ว ให้ยกฎีกาจำเลยเสีย

หมายเลขคดีดำศาลฎีกา

แหล่งที่มา กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา